Junji Numakawa
Elektrownia atomowa Fukushima I została uszkodzona. Nasz Dom Ufologicznych Spotkań należący do miasta Fukushima będącego stolicą Prefektury Fukushima, znajduje się w odległości 50 km na północny-zachód od elektrowni. Radioaktywne substancje zostały przywiane z wiatrem w dniu 15 marca 2011 roku.[1] Mieszkańcy okolicznych terenów musieli opuścić swe domy i ewakuować się na polecenie niekompetentnego rządu japońskiego.
Zgodnie z danymi ze strony internetowej miasta Fukushima, radioaktywność na poziomie 1 metra nad gruntem w okolicy Domu Ufologicznych Spotkań wynosiła w dniu 12 maja 1,51 μSv/h.[2] Był to pierwszy wynik pomiarów w tym punkcie i był on 43-razy wyższy od wyników pomiarów w Tokio.[3] W dniu 26 maja było tam 1,46 μSv/h, w dniu 9 czerwca – 1,39 μSv/h, a 23 czerwca – 1,35 μSv/h.[4]
Dom Ufologicznych Spotkań został postawiony w mieście Iino w roku 1992, w celu przyciągnięcia narodowej uwagi problematyką ufologiczną.[5] Znajduje się tam wiele materiałów przekazanych nam przez Pana Kinichi Arai (1923-2002) – jednego z Nestorów japońskiej ufologii, który wprost oświadczył władzom miasta Iino, że Dom Ufologicznych Spotkań jest czymś więcej, niż jarmarczną budą dla turystów.
W roku 2008, miasto Iino stało się dzielnicą Fukushimy, ale miasto nie zainteresowało się tym obiektem; co więcej, nie ma nigdzie stwierdzenia, że budynek ten jest obiektem poświęconym badaniom nad UFO. We wszystkich dokumentach pisze się po prostu o Domu Ufologicznych Spotkań.[6]
Pan Tsugio Kinoshita, który mieszka w Iino był dyrektorem Domu Ufologicznych Spotkań przez lat 17, w okresie od roku 1993. Miejscowa gazeta „Fukushima Min-yu” z dnia 31 grudnia 2010 pisze: Po jego odejściu na emeryturę, otworzył on salon w swym domu z ponad 700 przedmiotami, które stanowią jego prywatną kolekcję. Dom Ufologicznych Spotkań aktualnie nie ma dyrektora i nikt z jego członków nie wie tyle o UFO, co on. Tak więc fani UFO, którzy nie są usatysfakcjonowani wizytą w Domu Ufologicznych Spotkań, przychodzą do Pana Kinoshity.[7]
Po katastrofalnym trzęsieniu ziemi w dniu 11 marca, które wytworzyło niszczącą falę tsunami, które zniszczyło elektrownię, Dom Ufologicznych Spotkań został zamknięty w dniu 11 kwietnia. Dwa pomieszczenia w stylu japońskim na piętrze są wciąż zamknięte, do dnia dzisiejszego – 5 lipca.[8] Ten tzw. „shindo” czyli siła wstrząsu w Iino wyniósł „5 jaku” czyli poniżej 5˚R, co oznaczało, że były to wstrząsy spowodowane przez „jedną rękę King Konga”, czyli były „słabsze niż Godzilla”.
Muzeum Pana Kinoshity jest także dostępne dla publiczności.[9] Jest on chętny do współpracy dla dobra lokalnej społeczności i podzielenia się różnymi tematami także spoza UFO, tak jak i edukacją dzieci.[10]
Przekład z j. angielskiego –
Robert K. Leśniakiewicz ©
[1] Na załączonym wykresie wykonanym na Uniwersytecie Fukushima ukazano radioaktywne skażenie powietrza w mieście Fukushima w dniach 13 – 31.III.2011 r. W dniu 15.III. wartość skażenia nagle wzrosła do 24 μSv/h z niemal zerowego poziomu. Ale I-131, jeden z głównych komponentów skażenia ma czas półrozpadu równy 8 dni, dlatego skażenie tym radionuklidem spadło tak szybko. Inny radionuklid Cs-137 ma czas półzaniku równy 30 lat.
[2] Dla porównania w Jordanowie w maju, czerwcu i lipcu 2011 r. skażenie radioaktywne wynosiło >0,15 μSv/h – przyp. tłum.
[3] Normalny poziom radioaktywności dla Tokio wynosi 0,035 μSv/h. W dniu 15.III. zmierzono 0,809 μSv/h, ale następnego dnia zmierzono tylko 0,161 μSv/h. Od 25.IV. w Tokio stale mierzono 0,06 μSv/h – jak podaje to strona rządowa miasta Tokio. Wartość ta jest niższa, niż w Nowym Jorku, gdzie zmierzono 0,09 μSv/h.
[4] Znaczenie cyfrowych wartości skażeń radioaktywnych nie jest takie proste, jak się wydaje, i prawdziwe pojecie o tym daje zsumowana roczna wartość dawki. I tak dla Domu Ufologicznych Spotkań wynosi: dawka dobowa x 24 h x 365 dób, co razem czyni wartość 13.000 μSv albo 13 mSv, co powoduje, że zależy ona teraz od tego, czy przyjmiemy ją na wolnym powietrzu czy w domu: drewnianym czy betonowym. To się nazywa wewnętrzna ekspozycja i dodaje się do ciebie powodując mniejsze czy większe efekty zdrowotne.
[5] Pisałem o tym na łamach „Nieznanego Świata” w roku 1996 – uwaga tłum.
[6] Oddając sprawiedliwość władzom Iino, muszę powiedzieć, że nie znam rozporządzenia władz miasta w tej sprawie.
[7] Ze strony internetowej gazety.
[8] Ze strony internetowej miasta Fukushima.
[9] Wg Newsletter Pana Kinoshity w „Michi Tsushin”, nr 90, maj 2011 r.
[10] List od Pana Kinoshity z dnia 19 maja 2011 roku.