niedziela, 30 czerwca 2024

Tajemnicze anomalie na Antarktydzie

 

Lokalizacja Ziemi Wilkesa na Antarktydzie

 

Andrzej Kotowiecki

 

Anomalia grawitacyjna Wilkes Land (Ziemia Wilkesa), została po raz pierwszy odnotowana w latach 1959-60. Znajduje się w północnej części Ziemi Wiktorii w sektorze Oceanu Spokojnego we Wschodniej Antarktydzie, 1400 km na zachód od Morza Rossa i wyśrodkowana na S 70°00’- E 140°00’. Pierwotnie została opisana na podstawie naziemnych badań sejsmicznych i grawitacyjnych i oszacowana wówczas na średnicę 243 km. Te oryginalne dane są teraz uzupełniane danymi z badań radiodźwiękowych w powietrzu, badań grawitacyjnych, badań magnetycznych w powietrzu i zdalnego satelity. Te nowe dane pozwalają nam rozszerzyć oryginalne dane i ujawnić, że struktura ma średnicę około 510 km. Towarzyszą tej anomalii strumienie lodowe i chaotycznie zaburzony obszar lądolodu, który ma subglacjalną rzeźbę topograficzną ≥1500 m i wykazuje ujemną anomalię grawitacji swobodnego powietrza związaną z większą centralną dodatnią anomalią grawitacji w powietrzu swobodnym. Cecha ta została opisana jako struktura wulkaniczna, intruzja magmowa, starożytny diapir magmowy, subglacjalny basen sedymentacyjny, lodowcowo zerodowana dolina subglacjalna, obiekt tektoniczny i krater po uderzeniu meteorytu. Naukowcy ponownie badają ten obiekt na podstawie tych danych zbiorczych, kładąc nacisk na znaki, wielkości i wzorce anomalii grawitacyjnych w powietrzu, wielkości i wzorce sygnatury magnetycznej oraz wielkość, kształt, wymiary i morfologię struktury. Ten rozszerzony pogląd znacznie wzbogaca oryginalny opis dostarczony w momencie odkrycia i sugeruje kilka wyjaśnień pochodzenia anomalii w Ziemi Wilkesa. Jednak znaczenie tej cechy polega nie tylko na określeniu jej pochodzenia, ale także na fakcie, że ta część basenu podlodowcowego Wilkes jest jedną z najważniejszych regionalnych geoid ujemnych i związanych z nią anomalii grawitacyjnych na kontynencie antarktycznym. Należy pamiętać, że od momentu odkrycia Antarktydy do dziś ta część naszej planety pozostaje prawdziwą tajemnicą. Nawet dzisiaj pod kilometrami lodu kryje się wiele tajemnic, o których ludzkość nic nie wie. Za najciekawszą właśnie zagadkę uważa się obecnie tę anomalię grawitacyjną, która znajduje się w rejonie Ziemi Wilkesa. Kiedy satelita NASA przeleciał nad tym obszarem w 2002 roku, zarejestrował dziwny impuls. Pochodził z przestrzeni pod lodem, której średnica wynosiła około 500 kilometrów. Grupa naukowa kierowana przez profesora Ralpha von Frese w 2006 roku stwierdziła, że znalazła ogromny krater. Zawierał niezrozumiałą gęstą masę, której szerokość wynosiła około 300 kilometrów. W tym przypadku masa weszła głęboko w krater na prawie 850 metrów. Niektórzy eksperci sugerują, że wewnątrz krateru może chować się metalowy przedmiot. Naukowcy uważają, że pod kilometrami lodu na Antarktydzie znajdują się pozostałości gigantycznej asteroidy. Ale jednocześnie pozostaje tajemnicą, w jaki sposób Ziemia pozostała nienaruszona po zderzeniu z tak niewiarygodnie dużym obiektem. Naukowcy uważają, że pod lodem Antarktydy kryje się ogromny obiekt, który może zmienić nasze rozumienie historii. Niektórzy badacze uważają, że to pozostałości naprawdę masywnej asteroidy, ponad dwukrotnie większej niż kosmiczna skała Chicxulub, która zniszczyła dinozaury. Jeśli to wyjaśnienie jest prawdziwe, może to oznaczać, że ta zabójcza asteroida spowodowała wyginięcie permsko-triasowe, które zabiło 96 procent ziemskich stworzeń morskich i do 70 procent organizmów kręgowców żyjących na lądzie. Specjalny zespół naukowców stwierdził też, że od kilkudziesięciu lat donoszono o anomalnych sygnałach grawitacyjnych w powietrzu na kontynencie Antarktydy i wokół niego. Najnowsza badania Antarktyczne pola grawitacyjnego z połaci zaśnieżonych w tych polach i wspierające dane z satelitów krążących wokół Ziemi ujawniają odrębne regiony obu ujemne i dodatnie anomalie grawitacyjne na wolnym powietrzu. Dane z tych obserwacji umożliwiły naukowcom skonstruowanie anomalii grawitacyjnej w wolnym powietrzu mapy Antarktydy. Ujemne anomalie grawitacyjne w powietrzu występują głównie na kontynencie antarktycznym, w szczególności w Ziemi Wilkesa, Sektory Morza Rossa, środkowego kontynentalnego i Morza Weddella. Stwierdzono, że dodatnie anomalie grawitacyjne w powietrzu występują głównie w sektorach przybrzeżnych okołokontynentalnych. Chociaż każdy z tych obszarów anomalii zapewnia doskonałe możliwości do dalszych badań, w tym do identyfikacji przyczyn ujemnych i dodatnich anomalii grawitacyjnych na wolnym powietrzu, szczególną uwagę zwraca się na ujemną anomalię grawitacyjną na wolnym powietrzu tereny kontynentu właściwego. Zidentyfikowano trzy potencjalne źródła ujemnych anomalii grawitacyjnych w powietrzu: płaszcz, litosferę i skorupę. Badanie zmian gęstości indukowanych termicznie w płaszczu na podstawie tomografii sejsmicznej oraz analiza związanych z płaszczem.

Wiadomym jest też, że głęboko pod lodowcami Antarktydy są rzeki słodkiej wody a ostatnio na głębokości 500 metrów od lodem naukowcy odkryli żyjące skorupiaki. To wszystko sugeruje również, że życie może przybierać różne formy i przetrwać w niewyobrażalnych warunkach nie tylko na naszej Ziemi.

Chociaż naukowcy nie otrzymali żadnych dokładnych informacji o dziwnym obiekcie, teoretycy spiskowi oferują swoje wersje. Wielu jest przekonanych, że w rejonie Ziemi Wilkesa rozbił się ogromny statek kosmiczny obcych. Inni uważają, że bazę zbudowali w tym miejscu kosmici. Mogę również do tego jeszcze dorzucić swoje trzy grosze, że była to Atlantyda lub Baza Anunaków czy też jest to wejście do pustego wnętrza Ziemi .

Ale jest jeszcze inna bardzo ważna wiadomość do tej tajemnicy. Otóż, w 1946 roku sekretarz marynarki James Forrestal mianował adm. Byrda oficerem odpowiedzialnym za projekt Antarctic Developments Project. Czwarta ekspedycja antarktyczna Byrda nosiła kryptonim Operation Highjump. Była to największa do tej pory ekspedycja antarktyczna, która miała trwać 6–8 miesięcy. Wyprawę wspierały duże siły morskie (oznaczone Task Force 68), dowodzone przez kontradmirała Richarda H. Cruzena. Użyto trzynastu okrętów wsparcia Marynarki Wojennej USA (oprócz flagowego USS Mount Olympus i lotniskowca USS Philippine Sea), sześciu śmigłowców, sześciu łodzi motorowych, dwóch wodnosamolotów i 15 innych samolotów. Łączna liczba zaangażowanych pracowników wyniosła ponad 4000 osób. Armada dotarła do Morza Rossa 31 grudnia 1946 roku i przeprowadziła badania powietrzne obszaru o połowę mniejszego od Stanów Zjednoczonych, rejestrując 10 nowych pasm górskich. Głównym obszarem objętym badaniem była wschodnia linia brzegowa Antarktydy od 150° na wschód do południka Greenwich. Właśnie ten obszar, gdzie występuje anomalia. Operacja Highjump operowała nawet w Oazie Bungera.  Pierwszym człowiekiem, który wylądował w niej (na tafli jednego z jezior) był pilot David Bunger, na którego cześć nazwano oazę. W 1956 roku odwiedziła ją wyprawa sowiecka z niedalekiej (~350 km) stacji Mirnyj, która założyła tam sezonową bazę Oazis. W styczniu 1959 roku została ona oddana Polsce i przemianowana na stację im. A.B. Dobrowolskiego, ale ze względu na trudny dostęp była wykorzystywana tylko sporadycznie. W lecie 1985/86 Australijczycy założyli stację Edgeworth David kilka kilometrów na zachód od stacji Dobrowolskiego. Rosjanie mają tam również stację sezonową Oasis 2. Po 42-letniej nieobecności Polacy wrócili w tym roku do Stacji Dobrowolskiego. Była to IV Wyprawa Geofizyczna.

 

Warto przy okazji wspomnieć jeszcze o jednym polskim wątku. Otóż w  roku 1925 Jan Nagórski, - Polak który pierwszy latał nad Arktyką, otrzymał list od amerykańskiego badacza polarnego Richarda Byrda, który wybierał się właśnie na podbój Bieguna Północnego. List był zaadresowany do magistratu miasta stołecznego Warszawy do działu ewidencji ludności. List ten Jan Nagórski otrzymał z opóźnieniem. Zawierał on prośbę o informacje, o dane i warunki meteorologiczne w Arktyce. Z listu wynikało, że przygotowania była bardzo sumienne i drobiazgowo przez Byrda wyprawa. Wkrótce też, bo w 1926 roku samolot Byrda  przeleciał nad Biegunem Północnym

W trakcie amerykańskiej operacji Admirał Byrd udzielił wywiadu Lee van Atta z International News Service na pokładzie okrętu dowodzenia ekspedycji USS Mount Olympus, w którym omówił wnioski wyciągnięte z operacji. Wywiad ukazał się w dniu 5 marca 1947roku w wydaniu chilijskiej gazety „El Mercurio” w którym można było przeczytać m.in:

Admirał Richard E. Byrd ostrzegł dziś, że Stany Zjednoczone powinny przyjąć środki ochrony przed możliwością inwazji na kraj przez wrogie samoloty nadlatujące z regionów polarnych. Admirał wyjaśnił, że nikogo nie straszył, ale okrutna rzeczywistość jest taka, że ​​w przypadku nowej wojny Stany Zjednoczone mogą zostać zaatakowane przez samoloty przelatujące nad jednym lub dwoma biegunami. To oświadczenie zostało złożone jako część podsumowania jego własnych doświadczeń polarnych, w ekskluzywnym wywiadzie dla International News Service. Mówiąc o niedawno zakończonej wyprawie, Byrd powiedział, że najważniejszym rezultatem jego obserwacji i odkryć jest potencjalny wpływ, jaki mają one na bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych. Fantastyczna szybkość, z jaką kurczy się świat – przypomniał admirał – jest jedną z najważniejszych lekcji, jakie wyciągnięto podczas jego ostatnich eksploracji Antarktyki. Muszę ostrzec rodaków, że skończył się czas, kiedy mogliśmy schronić się w naszej izolacji i liczyć na pewność, że odległości, oceany, bieguny są gwarantem bezpieczeństwa.

 W 1948 roku Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych wyprodukowała film dokumentalny o operacji Highjump zatytułowany „The Secret Land”. Film pokazuje nagranie akcji na żywo z operacji, wraz z kilkoma odtworzonymi scenami. Zdobył Oscara dla najlepszego filmu dokumentalnego. W dniu 8 grudnia 1954 roku Byrd pojawił się w programie telewizyjnym Longines Chronoscope. Udzielił wywiadu Larry’emu LeSueurowi i Kennethowi Crawfordowi na temat jego antarktycznych podróży i stwierdził, że Antarktyda w przyszłości stanie się najważniejszym miejscem na świecie dla nauki. W ramach wielonarodowej współpracy na rzecz Międzynarodowego Roku Geofizycznego (IGY) 1957-58, Byrd został mianowany oficerem odpowiedzialnym za operację Deep Freeze I marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych w latach 1955-56, która ustanowiła stałe bazy antarktyczne w McMurdo Sound w Zatoce Wieloryba i biegun południowy. Była to ostatnia podróż Byrda na Antarktydę i zapoczątkowała stałą obecność wojskową USA na Antarktydzie. Byrd spędził tylko tydzień na Antarktydzie, a powrót do Stanów Zjednoczonych rozpoczął 3 lutego 1956 roku. Zimą 1947 roku admirał Richard E. Byrd rzekomo odbył tajną misję po której twierdził, że widział wcześniej nieznaną krainę z lasami, a nawet prehistorycznymi zwierzętami. Co jeszcze bardziej niesamowite, napotkał latające dyski zaawansowanej technologicznie cywilizacji ukrytej głęboko w pustej Ziemi. Ta niesamowita przygoda ujawnia się w pamiętniku Byrda, którego brakowało przez wiele lat. Czy został zapieczętowany przez rząd USA w obawie przed nawiedzonym przesłaniem przekazanym Byrdowi przez mieszkańców pustej Ziemi? A może prawda jest jeszcze bardziej szokująca?

Teraz wiemy, że w czasie, o którym mowa w zaginionym dzienniku Byrda, faktycznie był częścią misji marynarki wojennej na Antarktydę, zwanej Operacją Highjump. Ta misja mogła być ogromną operacją mającą na celu odkrycie tajnej nazistowskiej twierdzy ukrytej na Antarktydzie… twierdzy, która rzekomo miała związek z poszukiwaniami przez Hitlera wejścia do pustej Ziemi. To jest tajemnica. Jaki jest sekret zaginionego pamiętnika admirała Richarda E. Byrda? Czy ukrywanie przez Byrda poszukiwań ostatnich pozostałości Trzeciej Rzeszy to rządowa dezinformacja? A może jest to ostrzeżenie dla mieszkańców świata żyjących na powierzchni… „Zmień swoje wojownicze sposoby, zanim będzie za późno”.  Zaginiony pamiętnik (Missing Diary) admirała Richarda E. Byrda to w zasadzie (sic!!!!) szokujące ujawnienie tajemnicy Pustej Ziemi i możliwego tajnego pochodzenia UFO, które zostało nazwane „Największym sekretem od czasu projektu Manhattan”.

Cóż, już bez fantazjowania in teorii spiskowych,  czas i dalsze badania pokażą co tak naprawdę powoduje te anomalie.

 

Zródła:

 

    Under the ice of Antarctica, a mysterious 300-kilometer metal object is hidden,https://flipboard.com/article/under-the-ice-of-antarctica-a-mysterious-300-kilometer-metal-object-is-hidden/f-1a14a58b7a%2Fanomalien.com  – (dostęp 16-06-2022)

    John G. Weihaupt, Alan Rice, and Frans G. Van der Hoeven, Gravity anomalies of the Antarctic lithosphere, LITHOSPHERE; v. 2; no. 6; p. 454–461., https://watermark.silverchair.com/454.pdf?token=AQECAHi208BE49Ooan9kkhW_Ercy7Dm3ZL_9Cf3qfKAc485ysgAAApIwggKOBgkqhkiG9w0BBwagggJ_MIICewIBADCCAnQGCSqGSIb3DQEHATAeBglghkgBZQMEAS4wEQQM9iy393aLKAlsQYAPAgEQgIICRRbje1lhhP49M642JhIAEz1uilNHJUNWDWKdlkSvoZF3Xo6Zhs-m0Iw3BiwY8NB1F9KcqFk-_RLkFfWpF-m5suEEwv-_dzioTNABB0NKC8YdgBV6KXD5FPynH5OGjhiG-8nwS4YViWIxxigvijF91wGMuZbbK7Rp0dzrXzkdLMw8AA-fJqoaqtw75pzTOIXUyVZN8xz_p89qc95s7ELpUC0uEUhXsJCOAAUxTtOxuuXKRrGuR2nDdHgPZh7EbPVlg1zfD5e7KLMcAalxBtuP59MV0rMZkNBz_NNhNo_R7sdg9CKLMialAUeB5hIU0v5tz_xbWACrHOk_hfBV75c2JemqTQqgs0iSZs-Ioo8njS7HeO_Chqsle5K5U-oLMDW_eViY7SoPaWGo51AAsd9JDa66M3r5YyupE6DLgijC_OtLB6TR_TGxWsQ0hHZCQ8q4o8Y6MSjkgrp6kuSF0hr9CBMUsRg-SBK_CGPzOOLe19uD68FAK98fPwVSHFu0ozMYVloWabt7MHgJgfp91K4tE2a6O7HVPPZU2m_KSLcRFdzxZH3v0_HfUW204gzIkDDaa60ljRcxpeRiQMuDpYOPyBaDYzavP-FvYYwfPg_GSp16uFy7CeBWp1DMVV0Bn9reEoZHgLP1uQYe-hiADZl60htoRAWyjNt4-7FqH3CTR3K1XJPENqGl2EF6f8LA7DCLFVWifuFS1Pl19SpekbYZft_UxHYLinx4aYRVF5tId1BQjgYMLirIeVx4yaTrfDAQn6YODo9b   – (dostęp 16-06-2022)

    Tylko Nauka.pl, 300-kilometrowy metalowy obiekt ukrywa się pod lodem Antarktydy

    https://tylkonauka.pl/wiadomosc/300-kilometrowy-metalowy-obiekt-ukrywa-sie-pod-lodem-antarktydy-   0?fbclid=IwAR3VoZIhUgbWQvOyHpGZF8TFlcPe23bVT0mfaDEOPKr7hV5IRBPdZG1Xh2Y   – (dostęp 16-06-2022)

    John G. Weihaupt, Frans G. Van Der Hoeven, Frederick B. Chambers, Claude Lorius, John W. Wyckoff, Devin Castendyk, The Wilkes Land Anomaly revisited (Anomalia na Ziemi Wilkesa ponownie), Published online by Cambridge University Press:  14 January 2015, Antarctic Science, Volume 27 Issue 3, https://www.cambridge.org/core/journals/antarctic-science/article/abs/wilkes-land-anomaly-revisited/44DCA3FC303E6FF82CD3259AD41A2437# ( dostęp 16-06-2022, do artykułu jest dołączona pokażna lista materiałów żródłowych) – (dostęp 16-06-2022)

    Admiral Richard E. Byrd’s Missing Diary: A Flight To The Land Beyond The North Pole Into The Hollow Earth (Paperback), A Zontar Press Book, SBN: 9781548623180, ISBN-10: 1548623180