czwartek, 23 maja 2013

“Operation Unthinkable” z UFO w tle (2)


Plan atomowych bombardowań ZSRR jako fragment Planu Pincher


Ciekawe, nieprawdaż? Najciekawsze jest to, że Churchill i jego sztabowcy obawiali się ataku rakietowego ze strony ZSRR! Dlaczego? Odpowiedź na to pytanie jest prosta – bo wiedzieli, że Rosjanie przejęli HRVA Peenemünde z całym dobrodziejstwem inwentarza. Wprawdzie SS-Sturmbannführer dr Wernher von Braun i gen. Walter Dornberger uciekli i oddali się w ręce Amerykanów, ale w Peenemünde pozostało ponad 5000 techników i wysoko wykwalifikowanych robotników, którzy wpadli w ręce Rosjan i byli ich najcenniejszą zdobyczą wojenną. Rosjanie w oparciu o ich wiedzę mogli z łatwością zrekonstruować wszystkie wersje pocisków „V” z ich wszystkimi szczegółami i niuansami – co też zrobili. Dlatego właśnie Amerykanie obawiali się ataku rakietowego przeprowadzonego poprzez Biegun Północny!


No właśnie, Amerykanie. W czeskiej literaturze historycznej jeszcze z czasów tzw. „komuny” wyczytałem, że przed Planem Dropshot – planem atomowego uderzenia na ZSRR istniał Plan Pincher. Poszukałem w Internecie, no i proszę – okazało się, że Plan Pincher naprawdę istniał i co więcej – stanowił on uzupełnienie dla Operation Unthinkable. Zadałem pytanie: dlaczego Stalin rozkazał odpalać pociski rakietowe w stronę krajów skandynawskich? No i znalazłem odpowiedź w książce Stevena T. Rossa – „American War Plans 1945-1950”, Nowy Jork 1988. Tam właśnie omówiono Plan Pincher – pierwszy amerykański plan wojny z ZSRR i krajami socjalistycznymi. Według tego autora, rzecz zaczęła się w dniu 2.III.1946 roku, kiedy to Joint War Plans Commitee rozesłał okólnik pt. „Concept of Operations for Pincher”. Opracowując ten dokument JWPC konsultowała się z wywiadem i komitetem ds. logistyki. Celem stworzenia tego dokumentu było odpowiedzenie na pytanie: gdzie, jak i kiedy rozpocznie się nowa wojna, w której USA i ich alianci będą odpierać ataki potencjalnego agresora. JWPC nie zakładał, że ZSRR pragnie wojny światowej i w ogóle konfliktu. Gdyby wojna w ogóle wybuchła, to mogłaby przekształcić się z lokalnego konfliktu w konflikt globalny. Zakładano, że taki konflikt będzie miał miejsce na Środkowym Wschodzie, gdzie ZSRR będzie chciał stworzyć strefę buforową (jak w Europie) z państw satelickich, co pozwalałoby na ochronę żywotnych centrów ekonomicznych i industrialnych tego kraju. Poza tym ekspansja Sowietów na terytoria krajów Zatoki Perskiej mogłoby doprowadzić do przejęcia przez nich tamtejszych zasobów ropy naftowej.


Niekontrolowana ekspansja Rosjan w rejon Kanału Sueskiego doprowadzić mogła do przejęcia przez nich strefy Kanału i kontroli przepływu ropy naftowej do Europy, a co za tym idzie – uderzyłoby to w interesy drugiego mocarstwa – Wielkiej Brytanii. Wojna mogłaby się rozpocząć w momencie, w którym ZSRR zdecydowałby się na wywarcie militarnego nacisku na któreś z państw Bliskiego i Środkowego Wschodu. Początkowo działania przeciwko ZSRR podejmowane byłyby przez Brytyjczyków z ich ograniczonymi siłami, które po pół roku zostałyby wzmocnione przez Amerykanów. Wtedy właśnie rozpoczęłaby się III Wojna Światowa – jej data jest znana – 1.I.1948 roku.

Zakładało się, że Armia Czerwona wystawiłaby 113 dywizji wsparte przez 84 dywizje z krajów satelickich. Początkowo Rosjanie użyliby 40 dywizji, których liczba w krótkim czasie wzrosłaby do 100. Rosjanie mogliby wystawić do walki 14.350 samolotów. Brytyjskie siły liczyłyby 20 dywizji i 3745 samolotów, w tym z FAA. Przewidywane kierunki uderzenia wojsk radzieckich to Kanał Sueski i Zatoka Perska. Poza tym Sowieci rozpoczęliby operacje skierowane przeciwko Europie Zachodniej. Anglo-amerykańsko-francuskie siły okupujące Niemcy zostałyby zepchnięte do defensywy i ustanowiłyby linie obrony na Renie. Druga linia obrony byłaby na rzece Po (Pad) we Włoszech a trzecia na łańcuchu górskim Pirenejów. Amerykanie zakładali jednak początkowe wycofanie swych sił z Europy i swe zaangażowanie ograniczyliby do wsparcia materiałowego Wielkiej Brytanii przez Atlantyk.


Po wejściu USA do wojny, zapewniłyby sobie one przewagę w powietrzu, na wodzie i przeprowadzałoby operacje desantowe, które jednak nie angażowałyby znacznych sił Armii Czerwonej. Główny nacisk położono by na zniszczenie radzieckiego lotnictwa, marynarki wojennej i handlowej, a potem otoczono by ZSRR wieńcem baz wojskowych w Wielkiej Brytanii, Egipcie, Indiach, Włoszech i zachodniej części Chin. To właśnie z nich można wybyło prowadzić akcje zaczepne przeciwko ZSRR – zob. mapka. Chodzi tutaj o atomowe bombardowania głównych centrów wojskowych i przemysłowych ZSRR rozmieszczonych w zasięgu lotnictwa bombowego USA, a które wynosiły odpowiednio od 1500 mi/2400 km do 2000 mi/3200 km. Wyznaczono 17 celów, które miałyby być zbombardowane w pierwszej kolejności i które znajdowały się w zasięgu strategicznych bombowców B-29. Trzeba jeszcze wiedzieć, że plan ten rozpatrywano na serio od lipca 1946 roku. 


18.VI.1946 roku, plan ten został zrewidowany przez JWPC, a zatem wojna powinna się zacząć od konfliktu regionalnego, który potem zostanie zeskalowany do globalnego konfliktu. Zmiana, która nastąpiła w planach była taka, że USA od razu włączy się do konfliktu. Alianci od razu wykorzystają swoją przewagę w flotach wojennych i broni atomowej. Zarzucono plany uderzenia na ZSRR od strony Szwecji i Norwegii jako nieopłacalne – skupiono się na działaniach na Bliskim i Środkowym Wschodzie oraz południu. Zamierzano wyprowadzić miażdżące uderzenia w kierunku radzieckich centrów przemysłowych i surowcowych na Syberii.

Poza tym zrewidowano dzień rozpoczęcia III Wojny Światowej, a to dlatego, że ZSRR nawet bez mobilizacji miał 67 dywizji gotowych do przeprowadzenia operacji ofensywnych. Po 30 dniach od ogłoszenia mobilizacji (M+30), Rosjanie mogli mieć już sformowanych 273 dywizje gotowe do walki, zaś w dniu M+60 mogli oni rozstawić 270 dywizji w Europie, 42 na Środkowym Wschodzie i 49 na Dalekim Wschodzie. W tym samym czasie radzieckie Siły Powietrzne miałyby 14.000 samolotów, zaś Czerwona Flota miałyby dodatkowo 2000 maszyn.


W przeciwieństwie do sił lądowych i lotnictwa, radziecka Marynarka Wojenna była słaba, i jej siłą uderzeniową były 87 oceanicznych oraz 60 mniejszych okrętów podwodnych. Jednocześnie JWPC zakładał, że ZSRR uzyska w ciągu kilku następnych lat broń atomową i posiada już rozwiniętą broń biologiczną.


Pierwszy regionalny plan Broadview został zaprezentowany w dniu 5.VIII.1946 r. na forum JWPC i zrewidowany 5.X.1946 r. Dotyczył on obrony amerykańskich baz i instalacji kontynentalnych.


Plan Gridle zaprezentowano 15.VIII.1946 r. i dotyczył on obrony Turcji.


I tak dalej, i temu podobnie. Jak widać z powyższego, ZSRR miał powody do takiej demonstracji siły! Alianci wiedzieli, że Rosjanom udało się przechwycić 22.000 jednostek broni V w różnym stopniu jej produkcji, a zatem bardzo szybko mogli oni ją odtworzyć i ulepszyć – co się stało. Już w 1947 roku w niebo poleciały pierwsze radzieckie konstrukcje wzorowane na V-2, a pociski rakietowe wzorowane na V-1 były już w użyciu. Rosjanie nie mieli jeszcze bomby A, ale mieli bronie chemiczne i biologiczne – te ostatnie m.in. od Japończyków… No i dlatego właśnie w Szwecji zjawili się specjaliści od lotnictwa i broni rakietowej z USA i UK – bo teraz jest oczywistym, że Rosjanie postąpili dokładnie tak, jak Amerykanie w Hynnam. 


Tak więc jedno jest oczywiste: Zimna Wojna nie zaczęła się od przemówienia Churchilla w Fulton, czyli od 5.III.1946 roku, ale zanim skończyła się II Wojna Światowa w Europie! A jej pierwsze zwiastuny pojawiły się na skandynawskim niebie, i nie były to bynajmniej UFO w dzisiejszym tego słowa znaczeniu…