Igor Nikitin
Kilka lat temu,
Wielka Brytania obchodziła jubileusz istnienia potwora z Loch Ness. I na ten
szczególny dzień, entuzjaści zebrali całą masę interesujących świadectw
mówiących o legendarnej Nessie.
Oficjalna korespondencja
I tak np. brytyjski
ekolog, dr Charles Paxton stworzył
pojemną kolekcję relacji ludzi, którzy widzieli Nessie. Było ich ponad 1000.
Grupa przyjaciół – badaczy zjawisk paranormalnych – poprosiła rząd o dokumenty
dotyczące potwora i – co najdziwniejsze – otrzymała je! Okazało się przy tym,
że rząd całkiem serio odnosi się do tajemnic jeziora Loch Ness. Sądząc z oficjalnej
korespondencji, wiele organizacji chciało otrzymać zezwolenie na odłów Nessie,
ale kierownictwo państwa wszelkimi środkami starało się im tego odmówić.
Pojawiło się także zapytanie na temat wprowadzenia w życie specjalnego prawa,
na mocy którego „chroni się to rzadkie stworzenie” zamieszkujące jakoby dno
jeziora Loch Ness.
Wspaniała reklama
Ale największą objętościowo i najbardziej
rozczarowującą zarazem informację zawiera książka napisana przez brytyjskiego
historyka Garreta Williamsa.
Pokrótce historia jeziornego potwora wygląda następująco.
Na początku lat
30., do pisarza George’a Digby Gerahty’ego
zwróciło się kilku właścicieli hoteli znajdujących się na brzegach jeziora Loch
Ness z sekretną propozycją: przyciągnięcia do hoteli maksymalnej liczby
podróżnych i turystów przy pomocy jakiegoś niewinnego pomysłu. W charakterze
przykładu przytoczyli historię kanadyjskiego potwora Ogopogo, zamieszkującego
rzekomo jezioro Okanagan (BC). Ogopogo stworzyło doskonałą reklamę okolicznym
hotelom, a ich właściciele doskonale prosperowali.
„Relacje naocznych świadków”
Dostawszy za swoją
pracę à conto 150,- GBP, Gerahty
wynajął dziennikarza Alexa Campbella
który stał się autorem pierwszych „relacji naocznych świadków” wydrukowanych w
miejscowej gazecie.
To miało miejsce w
1933 roku. A już w następnym roku historia miała swój ciąg dalszy. Gość jednego
z hoteli, chirurg Robert Kenneth Wilson wykonał i opublikował tą znaną
fotografię sterczącej z wody głowy nieznanego zwierzęcia.
Bez względu na to,
jeszcze w 1950 roku George Gerahty wydał książkę o wszystkich pojawieniach się
Nessie i swym udziale w nich, ale mit o tajemniczym potworze już żył swym
własnym życiem i rozkręcał się coraz bardziej, dzięki rzeszom turystów, którzy
przybywali do hoteli. W każdym roku znajdowała się jakaś para czy trójka świadków,
przysięgająca że na własne oczy widzieli Nessie – zaś właściciele hoteli i
miejscowa ludność byli ostatnimi, którzy byli zainteresowani w rozwianiu mgły
tajemnicy.
[Identyczną
sytuację mamy w przypadku „UFO-katastrofy w Roswell”, która przynosi temu
miastu rocznie 8-10 mln USD zysku z ruchu turystycznego! I dlatego od czasu do
czasu pojawiają się coraz to nowi świadkowie, relacje i artefakty… - uwaga
tłum.]
20.000 £ nagrody
Oliwy do ognia dolał
pewien właściciel londyńskiego cyrku, który wyznaczył 20.000,- GBP nagrody
temu, kto złapie Nessie i przywiezie mu ją do cyrku. Z drugiej strony, istnieje
hipoteza związana z cyrkiem. Rzecz w tym, że w okolicach jeziora często
rozstawiano różne cyrkowe namioty, a ich właściciele kąpali swe zwierzęta (w
tym także słonie) w wodach Loch Ness. Nie jest wykluczone, że niektórzy
świadkowie – szczególnie ci wypatrujący potwora z drugiego brzegu – widzieli
kąpiące się słonie.
Jakby to nie było,
dzięki apelowi właściciela londyńskiego cyrku, tłumy entuzjastów rzuciło się do
władz odnośnych po zezwolenia na złowienie Nessie, i rząd premier Margaret
Thatcher troszczący się o losy nieznanego, ale jawnie istniejącego zwierzęcia
(wszak nie może tylu ludzi się mylić) w celu ochrony rzadkiego gatunku się temu
przeciwstawił.
Mówiąc krótko,
jakby tego nie przedstawiać, Nessie jednak nie istnieje. Jak to teraz mówią,
była to doskonale zorganizowana i perfekcyjnie przeprowadzona akcja pijarowska,
co bynajmniej nie przeszkadza wciąż rosnącej liczbie naocznych świadków, którzy
na własne oczy widzieli potwora z Loch Ness.
Tekst i ilustracje
– „Tajny XX wieka” nr 50/2015, s. 3
Przekład z rosyjskiego –
©Robert K. F. Leśniakiewicz