środa, 16 lipca 2014

POPO I UFO


Są na naszym globie miejsca, w których astenosfera styka się bezpośrednio z atmosferą ziemską – to wulkany. W Średniowieczu widziano w ich gardzielach wejścia do piekieł. Dzisiaj także przykuwają one naszą uwagę, bo dzięki nim możemy wyjaśnić wiele zjawisk zachodzących na naszej planecie. Być może także zagadkę UFO...

Jednym z najpiękniejszych wulkanów jest bez wątpienia meksykański Popocatépetl (5.452 m n.p.m.) – zwany pieszczotliwie Popo, którego możemy podziwiać już z Mexico City – na ryc. 1 widziany z pokładu wahadłowca z wysokości orbity wokółziemskiej. Jest to zarazem jeden z najbardziej aktywnych i niebezpiecznych wulkanów świata. Jego krater mierzy ponad 600 m średnicy i leży powyżej granicy wiecznych śniegów, która przebiega tam na wysokości 4.300 m n.p.m. Popo jest stale aktywnym wulkanem, nad jego kraterem stale unoszą się opary siarkowe i pary wodnej. Poza tym wulkan ten jest „czerwonym” punktem przyciągającym uwagę ufologów.


Ostatnia większa erupcja Popo miała miejsce w 1921 roku, zaś od grudnia 2000 wulkan zaktywizował się i wciąż grozi silną erupcją. Dzięki temu został on obstawiony aparaturą badawczą przez naukowców, którzy monitorują jego gardziel przez 24 godziny na dobę. Wulkanolodzy mają go na oku i dzięki temu ich automatyczne kamery wychwyciły także coś, czego nie powinno tam być... Zdjęcie na ryc. 2 - wykonane w dniu 8 lipca 2000 roku o godzinie 06:15 CST/11:15 GMT ukazuje jakieś dziwne, świecące obiekty kręcące się wokół szczytu Popo.


Oczywiście znaleźli się wyjaśniacze, którzy stwierdzili, że światła te są tylko planetami, co nie było możliwe, bowiem jedno z nich jest wyraźnie widoczne na tle stoku wulkanu. Wymyślono zatem, że są to światła jakiegoś pojazdu jadącego w kierunku gardzieli krateru Popo. Rzecz w tym jednak, że nie istnieje żadna droga wiodąca na szczyt wulkanu, a także przestrzeń powietrzna nad wulkanem jest strefą ściśle zakazaną dla jakichkolwiek lotów wszelkich pojazdów powietrznych i to w promieniu 20 mi/32 km od wulkanu! A jednak Ktoś tam był...



Następne zdjęcie UFO wykonano w dniu 19 grudnia 2000 roku i obiegło ono cały świat – vide ryc. 3. Trzech sejsmologów wysłanych w celu monitorowania Popo przy pomocy swych instrumentów przewidziało nadchodzący wybuch wulkanu. Wraz z nimi był Antonio Reyes – zawodowy fotograf z agencji prasowej Notimex z Mexico City. Udało mu się sfotografować BOL-a, który spadł na dół w kierunku krateru wulkanu. W ciągu kilku następnych minut erupcja się skończyła, płomienie opadły, a dymy i popioły opadły. Ku zdumieniu uczonych, gwałtownie zapowiadająca się erupcja skończyła się nagle. Jaime Mussan – jeden z czołowych prezenterów meksykańskiej TV i zarazem ufolog powiedział, że UFO pojawiło się w dokładnie wybranym momencie czasoprzestrzennym i jest to coś więcej, niż tylko przypadek.

Tyle dowiedzieć się można z artykułu pt. „Popocatepetl” zamieszczonego w „UFO Magazine” nr X,2002.

Cóż do tego można dodać? Poniższe zestawienie ukazuje nam największe wybuchy wulkanów na naszej planecie:

NAJWIĘKSZE WYBUCHY WULKANÓW


Rok

Wulkan

Efekty wybuchu
Ilość tefry w km3
-4600
Mt. Mazama
Potężny wybuch – emisja wielkiej ilości popiołów
42
-3500
Santorini
Potężny wybuch, który prawdopodobnie zakończył istnienie cywilizacji mykeńskiej na Krecie i okolicznych wyspach. Popioły wulkaniczne pokryły cały obszar wschodniej części Morza Śródziemnego.
     ≈100
-1900
Mt. St. Helens
Wybuch i emisja wielkiej ilości popiołów
4
79
Wezuwiusz
Zagłada Herkulanum, Stabie i Pompei
3
472
Wezuwiusz
Popioły wybuchu dosięgły Istambułu

512
Wezuwiusz
Popioły dosięgły Trypolisu

1169
Etna
Całkowite zniszczenie Katanii – 15.000 ofiar

1500
Mt. St. Helens
Wybuch i emisja popiołów
1
1631
Wezuwiusz
Zniszczenie 60 miejscowości w okolicach wulkanu

1669
Etna
Zniszczenie Katanii – 20.000 ofiar

1766 - 1768
Hekla
Potężny wybuch – bomby wulkaniczne znajdowano w odległości 20 km od miejsca wybuchu, zaś mniejsze okruchy lawy – 150 km.

1772
Papandajan
Silny wybuch – 3.000 ofiar
36
1779
Wezuwiusz
Zniszczenie bombami wulkanicznymi miejscowości Ottiano

1783
Asama-jama
Zniszczenie ponad 50 osiedli wokół wulkanu. Kilka tysięcy ofiar w ludziach.

1783
Laki (Skaptarjökull)
Wybuch pokrył Islandię grubą warstwą popiołów i lawy – 10.000 ofiar + ogromne straty w zwierzostanie

1794
Wezuwiusz
Trzęsienie ziemi i zalanie lawą Torre del Greco

1815
Tambora
Wybuch wulkanu oraz silne tsunami – 96.000 ofiar
>150
1830
Etna
Potężny wybuch wulkanu – popioły doleciały do Rzymu

1832
Etna
Zniszczenie miasta Brante

1835
Coseguina
Wybuch wyrzucił w powietrze wielkie ilości materiałów piroklastycznych
50
1845
Hekla
Silny wybuch i wyrzuty materii wulkanicznej. Popioły dotarły do Niemiec.
50
1875
Askja
Potężny wybuch, popioły wulkaniczne pokryły powierzchnię 8.000 km2.
35
1877
Cotopaxi
Silny wybuch – 1.000 ofiar

1882
Galunggung
Silny wybuch – 4.000 ofiar

1883
Krakatau
(Rakata)
Wybuch i fale tsunami uśmierciły około 36.000 ofiar
18
1886
Taravera
Potężny wybuch rozpołowił górę na dwie części. Popioły wulkaniczne pokryły powierzchnię ponad 12.000 km2.

1888
Bandai-san
Wybuch gazów i pary wodnej zgromadzonych we wnętrzu wulkanu – 460 ofiar

1902
Mt. Pelée
Wybuch i emisja „ognistych chmur” materiałów gazowych i piroklastycznych – 40.000 ofiar

1902
Santa Maria
Potężny wybuch – popioły spadły na Bogotę i Małe Antyle – 6.000 ofiar

1905-1906
Wezuwiusz
Zniszczenie Ottiano i Torre del Greco. Popioły wulkaniczne dotarły nawet nad Bałtyk.

1908
Etna
Zniszczenie Messyny – 84.000 ofiar

1912
Katmai
Wybuch i emisja wielkiej ilości popiołów
12
1914
Sakurashima
Potężna eksplozja zniszczyła wszystkie miejscowości w okolicy wulkanu, ale tylko 35 osób zginęło.

1918
Katla
Potężna eksplozja – bomby wulkaniczne dolatywały do odległości 150 km, zaś popioły do Norwegii – 1.200 km.

1919
Kelud
Silny wybuch – 5.600 ofiar

1931
Merapi
Silny wybuch – 1.300 ofiar

1944
Wezuwiusz
Potężny wybuch spowodował ewakuację wojsk niemieckich i ludności cywilnej

1973
Helgafell
Silny i długotrwały wybuch utworzył nową wyspę koło Islandii – Heymæy

1980
Mt. St. Helens
Wybuch i emisja popiołów – znaczne straty w drzewostanie i zwierzostanie. Energia wybuchu szacowana na 5 Mt TNT
1
1997-2000
Mt. Monserrat
Seria silnych wybuchów – wyspa pokryta grubą warstwą popiołów
>10
2001- 2002
Nyiragongo
Seria silnych wybuchów – zalane lawą miasto Goma.


Opracowano na podstawie:

H. Tazieff – „Kratery w płomieniach”, Warszawa 1958
H. Tazieff – „Woda i ogień”, Warszawa 1959
K. Maślankiewicz – „Wulkany”, Warszawa 1961

      Moim zdaniem należałoby dokładnie przejrzeć wszystkie relacje o wybuchach tych wulkanów pod kątem obserwacji niezwykłych zjawisk nie tylko wulkanicznych, ale także ufologicznych: Obserwacji Dalekich i Bliskich Spotkań. Założę się z każdym, że w czasie tych wydarzeń zaobserwowano nieraz NOL-e czy spotkano Obcych...

Czego to może dowodzić? Ano tego, że Obcy interesują się wydarzeniami, w czasie których dochodzi do gwałtownego uwolnienia się ogromnych ilości energii, co może wpłynąć w jakiś istotny sposób na stosunki czasoprzestrzenne w rejonie wybuchu. Nie zapominajmy, że wybuchy wulkanów typu wybuchów Katmai czy Mt. St. Helen’s – nie mówiąc już o Krakatau - są poza impaktami asteroidów i trzęsieniami ziemi, najbardziej niszczycielskimi kataklizmami na tej planecie!

W Europie istnieje zaledwie kilka czynnych wulkanów: Etna, Wezuwiusz, Stromboli, Monte Nuovo, i wulkany Islandii. Powinno się je objąć całodobowym monitoringiem – zwłaszcza te najbardziej aktywne, a do ekip wulkanologów dookoptowywać także i ufologów. Wiem, że jest to marzenie ściętej głowy, ale od czegoś należałoby zacząć...

Jest jeszcze jedna strona tego medalu. Uważam, że obserwacją w pierwszym rzędzie należy objąć „gorące punkty” (hot spots) kuli ziemskiej, w których wypływ magmy na powierzchnię Ziemi jest stały. Są to następujące miejsca:
1.      Wyspa Jana Mayena, Norwegia;
2.    Heklajökull/Eylafjatlajökull/Katla (Islandia);
3.     Azory (Portugalia);
4.    Bermudy (Wielka Brytania);
5.     Yellowstone National Park, (WY, USA);
6.     Hawaje (USA);
7.     Galápagos (Ekwador);
8.    Afar (Etiopia/Dżibuti);
9.    Cieśnina Bassa (Australia);
10.            Ziemia Wilkesa (Antarktyda Wschodnia);
11.   15 „plam gorąca” na Pacyfiku;
12. 5 „plam gorąca” na Oceanie Indyjskim;
13.  11 „plam gorąca” na Atlantyku.

Jak widać z tego zestawienia, możemy objąć obserwacją „gorące punkty” wymienione w punktach 1-9, które leżą na lądach. Pozostałe mieszczą się pod wodami Wszechoceanu lub w zapadłych kątach świata. Myślę, że dobrze byłoby zająć się tym zagadnieniem korzystając ze wspaniałego narzędzia, jakim jest Internet. A w przyszłości można by stworzyć nawet całą sieć obserwatorów wulkanów, która miałaby cały czas na oku wszystkie co aktywniejsze wulkany świata na wszystkich kontynentach. Wtedy być może uda nam się dowiedzieć, co interesuje Obcych w tych szczególnych miejscach i jaki jest wpływ NOL-i na gwałtowność ich erupcji.



Opracował – Robert K. Leśniakiewicz ©