sobota, 10 lutego 2018

Wizyta na Svalbardzie

Mapa Spitzbergenu

Odwiedźmy Spitsbergen, a jest po co.

Mój kalendarz – 98 lat temu 9 lutego 1920 roku Spitsbergen i cały archipelag Svalbard przyznano Norwegii. – Spitsbergen jest to największa wyspa Norwegii, w archipelagu Svalbard, na Morzu Arktycznym. Powierzchnia ok. 39 tys. km², górzysta, pokryta lodowcami. Odkryta w 1596 roku przez Barentsa. Populacja około 3 tys. mieszkańców, rozwinięte rybołówstwo, kiedyś wielorybnictwo. Największe miejscowość to Longyearbyen około 1,8 tysięcy mieszkańców.

Na wyspie znajduje się Polska Stacja Polarna Hornsund.

W wieku XVII wyspy Svalbardu były celem podróży wielorybników. Spitsbergen odegrał wielką rolę jako punkt startowy ważniejszych wypraw podbiegunowych w XIX i XX wieku. Początek XX wieku przyniósł odkrycie znaczących złóż węgla. Na mocy umów międzynarodowych z 1920 wyspy te są pod zwierzchnictwem Norwegii. Umowy te zagwarantowały jednocześnie prawo do eksploatacji występujących tu kopalin, łowiectwa i prowadzenia badań naukowych państwom-sygnatariuszom w tym Polsce. Obecnie Polska korzysta głównie z prawa do prowadzenia badań naukowych.

Noc polarna skończy się 15 lutego. 18 kwietnia zaczyna się dzień polarny który trwa do 23 sierpnia. 27 października zaczyna się noc polarna.

Sama nazwa – Spitsbergen (Szpiczaste góry) wzięła się od ostrych i poszarpanych szczytów. Najwyższy szczyt Svalbardu ma 1713 m n.p.m.. Svalbard leży w strefie klimatu polarnego, jednakże zachodnia część znajduje się pod wpływem łagodnych mas powietrza przez ciepłe prądy morskie będące odnogą Prądu Zatokowego – Golfsztrom...








Wody wzdłuż zachodnich wybrzeży Spitsbergenu są wolne od lodu przez większą część lata, co sprawia, że jest dostępny dla statków, czego nie można powiedzieć o wschodniej części....

Absolutnie minimalną temperaturę -46,3°C zanotowano w marcu 1986 roku w Longyearbyen. Maksymalną temperaturę +21,3°C w lipcu 1979.

Na lądzie żyją tylko dwa gatunki typowo lądowe: renifer – oraz lis polarny. Poza nimi są niedźwiedzie polarne, gdzie występuje ich duża populacja. Żyjące tu renifery uznaje się za odrębny podgatunek – renifer spitsbergeński. Bogaty jest świat ssaków żyjących w bezpośrednim sąsiedztwie wody, a mianowicie fok. W regionie Svalbardu żyją: biełuchy, foki pospolite, nerpy obrączkowane, foki grenlandzkie, foki wąsate i morsy. Bardzo bogaty jest świat ptaków.

Od 1957 działa polska stacja badawcza Instytut Geofizyki PAN. 19 czerwca 1989 roku statek pasażerski TSS Maksim Gorki zderzył się z górą lodową. Była to największa katastrofa morska w Arktyce, ale obyło się bez ofiar.


Istnieje legenda głosząca, że na Spitzbergenie doszło do ufokatastrofy w latach 50-tych ubiegłego stulecia, aczkolwiek udowodniono, że był to zwyczajny humbug wymyślony i rozpowszechniony przez CIA w ramach wojny psychologicznej z Układem Warszawskim i ZSRR.  



Opracował – Stanisław Bednarz