Mapa Spitzbergenu
Odwiedźmy Spitsbergen, a jest po co.
Mój kalendarz – 98
lat temu 9 lutego 1920 roku Spitsbergen i cały archipelag Svalbard przyznano
Norwegii. – Spitsbergen jest to największa wyspa Norwegii, w archipelagu
Svalbard, na Morzu Arktycznym. Powierzchnia ok. 39 tys. km², górzysta, pokryta
lodowcami. Odkryta w 1596 roku przez Barentsa. Populacja około 3 tys.
mieszkańców, rozwinięte rybołówstwo, kiedyś wielorybnictwo. Największe
miejscowość to Longyearbyen około 1,8 tysięcy mieszkańców.
Na wyspie znajduje
się Polska Stacja Polarna Hornsund.
W wieku XVII wyspy
Svalbardu były celem podróży wielorybników. Spitsbergen odegrał wielką rolę
jako punkt startowy ważniejszych wypraw podbiegunowych w XIX i XX wieku.
Początek XX wieku przyniósł odkrycie znaczących złóż węgla. Na mocy umów
międzynarodowych z 1920 wyspy te są pod zwierzchnictwem Norwegii. Umowy te
zagwarantowały jednocześnie prawo do eksploatacji występujących tu kopalin,
łowiectwa i prowadzenia badań naukowych państwom-sygnatariuszom w tym Polsce.
Obecnie Polska korzysta głównie z prawa do prowadzenia badań naukowych.
Noc polarna skończy
się 15 lutego. 18 kwietnia zaczyna się dzień polarny który trwa do 23 sierpnia.
27 października zaczyna się noc polarna.
Sama nazwa –
Spitsbergen (Szpiczaste góry) wzięła się od ostrych i poszarpanych szczytów.
Najwyższy szczyt Svalbardu ma 1713 m n.p.m.. Svalbard leży w strefie klimatu
polarnego, jednakże zachodnia część znajduje się pod wpływem łagodnych mas
powietrza przez ciepłe prądy morskie będące odnogą Prądu Zatokowego – Golfsztrom...
Wody wzdłuż
zachodnich wybrzeży Spitsbergenu są wolne od lodu przez większą część lata, co
sprawia, że jest dostępny dla statków, czego nie można powiedzieć o wschodniej
części....
Absolutnie
minimalną temperaturę -46,3°C zanotowano w marcu 1986 roku w Longyearbyen.
Maksymalną temperaturę +21,3°C w lipcu 1979.
Na lądzie żyją
tylko dwa gatunki typowo lądowe: renifer – oraz lis polarny. Poza nimi są
niedźwiedzie polarne, gdzie występuje ich duża populacja. Żyjące tu renifery
uznaje się za odrębny podgatunek – renifer spitsbergeński. Bogaty jest świat
ssaków żyjących w bezpośrednim sąsiedztwie wody, a mianowicie fok. W regionie
Svalbardu żyją: biełuchy, foki pospolite, nerpy obrączkowane, foki
grenlandzkie, foki wąsate i morsy. Bardzo bogaty jest świat ptaków.
Od 1957 działa
polska stacja badawcza Instytut Geofizyki PAN. 19 czerwca 1989 roku statek
pasażerski TSS Maksim Gorki zderzył się z górą lodową. Była to największa
katastrofa morska w Arktyce, ale obyło się bez ofiar.
Istnieje legenda
głosząca, że na Spitzbergenie doszło do ufokatastrofy w latach 50-tych
ubiegłego stulecia, aczkolwiek udowodniono, że był to zwyczajny humbug wymyślony
i rozpowszechniony przez CIA w ramach wojny psychologicznej z Układem
Warszawskim i ZSRR.
Opracował –
Stanisław Bednarz