New Horizons
Sarah Knapton
NASA uśpiła sondę New
Horizons na pięć miesięcy na czas jej podróży do Trzeciej Strefy –
najbardziej tajemniczego regionu Układu Słonecznego. Sonda New Horizons, która
wykonała niesamowite zdjęcia Plutona w lipcu 2015 roku, została wyłączona w
kwietniu 2016 roku w celu zaoszczędzenia energii na okres podróży przez Pas
Kuipera – zaśmiecony region Układu Słonecznego wypełniony odłamkami lodu, który
otacza Słońce i planety, i jest znany jako Trzecia Strefa.
W dniu 16 września, statek kosmiczny
został wybudzony po 16-miesięcznym locie do MU69 – starożytny obiekt, o którym
sądzi się, że stanowi jedną z „cegiełek”, z których zbudowany jest Układ
Słoneczny.
[Planetoida
(486958) (tymcz. 1110113Y) 2014 MU69 została odkryta w czerwcu 2014 r. w wyniku
testowego poszukiwania w Pasie Kuipera przyszłego celu dla sondy New
Horizons przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a (HST).
Wykonano wtedy około 200 zdjęć fragmentu nieba w konstelacji Strzelca.
Dostrzeżenie 2014 MU69 możliwe było po zastosowaniu przez naukowców złożonych
metod obróbki obrazu, żeby zablokować światło gwiazd widocznych w tle.
Asteroida (486958) 2014 MU69 nie posiada jeszcze formalnej nazwy, a jedynie
oznaczenie prowizoryczne 1110113Y i stały numer. W przyszłości może otrzymać od
Minor Planet Center zindywidualizowaną nazwę własną. Zespół misji sondy New
Horizons nieformalnie określa tę planetoidę jako „PT1” (potencjalny cel
nr 1) – Wikipedia]
Planetoida 486958 (1110113Y) 2014 MU69
Ta kosmiczna skała nie była
jeszcze odkryta, kiedy w 2006 roku została wystrzelona sonda, która ruszyła w
najdłuższą podróż w historii eksploracji kosmosu, miliard mil poza Plutona i
cztery miliardy mil od Ziemi.
Ostatnie obserwacje asteroidy
MU69 przy pomocy HST pokazuje, że jest to najprawdopodobniej podwójnie
„binarny” obiekt, albo para kosmicznych skał „zlepionych razem” ciał
niebieskich, które mają jakieś 12 mi/~19 km średnicy. Alan Stern – czołowy
badacz z programu NASA New Horizons – powiedział:
- Jesteśmy niemal pewni,
że dotrzemy do pierwotnej materii w Pasie Kuipera, do liczących cztery miliardy
lat relikwiach z czasów formowania się Układu Słonecznego i egzotycznego
rumowiska małych planet Pasa Kuipera, takich jak Pluton. Być może rój małych
ciał opuszcza nas od czasu do czasu, kiedy uformował się Układ Słoneczny. Czeka
nas nowa eksploracja, bowiem otwiera się przed nami naukowa bonanza.
New Horizons jest
najszybszym statkiem kosmicznym, który opuścił Ziemię, i jest częściowo
napędzany energią atomową. Kiedy wystartował w 2006 roku, Pluton wciąż był
planetą jeszcze przez kilka miesięcy, poczym został zdegradowany do rangi
planety karłowatej albo Plutonka[1]
i otrzymał oficjalną nazwę „asteroida numer 134340 Pluton”.
Planeta karłowata 134340 Pluton
Po przebadaniu obiektów z Pasa
Kuipera, statek kosmiczny być może opuści Układ Słoneczny – wyczyn osiągnięty
tylko przez sondy Voyager. Na swym pokładzie niesie on popioły uczonego, który
odkrył Plutona – Clyde’a Tombaugha,
który zmarł 17.I.1997 roku, w dziewięć lat i dwa dni przed wystrzeleniem New
Horizons, a jednym z jego ostatnich życzeń było to, by jego doczesne szczątki
zostały wysłane w Kosmos.
Przekład z angielskiego - ©R.K.F. Leśniakiewicz
[1]
Plutonido – Plutonek, to cała klasa ciał niebieskich zbliżonych rozmiarami i
właściwościami do Plutona.