POPO I UFO

Są na naszym globie miejsca, w których astenosfera styka się bezpośrednio z atmosferą ziemską – to wulkany. W Średniowieczu widziano w ich gardzielach wejścia do piekieł. Dzisiaj także przykuwają one naszą uwagę, bo dzięki nim możemy wyjaśnić wiele zjawisk zachodzących na naszej planecie. Być może także zagadkę UFO...

Jednym z najpiękniejszych wulkanów jest bez wątpienia meksykański Popocatépetl (5.452 m n.p.m.) – zwany pieszczotliwie Popo, którego możemy podziwiać już z Mexico City – na ryc. 1 widziany z pokładu wahadłowca z wysokości orbity wokółziemskiej. Jest to zarazem jeden z najbardziej aktywnych i niebezpiecznych wulkanów świata. Jego krater mierzy ponad 600 m średnicy i leży powyżej granicy wiecznych śniegów, która przebiega tam na wysokości 4.300 m n.p.m. Popo jest stale aktywnym wulkanem, nad jego kraterem stale unoszą się opary siarkowe i pary wodnej. Poza tym wulkan ten jest „czerwonym” punktem przyciągającym uwagę ufologów.

Ostatnia większa erupcja Popo miała miejsce w 1921 roku, zaś od grudnia 2000 wulkan zaktywizował się i wciąż grozi silną erupcją. Dzięki temu został on obstawiony aparaturą badawczą przez naukowców, którzy monitorują jego gardziel przez 24 godziny na dobę. Wulkanolodzy mają go na oku i dzięki temu ich automatyczne kamery wychwyciły także coś, czego nie powinno tam być... Zdjęcie na ryc. 2 - wykonane w dniu 8 lipca 2000 roku o godzinie 06:15 CST/11:15 GMT ukazuje jakieś dziwne, świecące obiekty kręcące się wokół szczytu Popo.

Oczywiście znaleźli się wyjaśniacze, którzy stwierdzili, że światła te są tylko planetami, co nie było możliwe, bowiem jedno z nich jest wyraźnie widoczne na tle stoku wulkanu. Wymyślono zatem, że są to światła jakiegoś pojazdu jadącego w kierunku gardzieli krateru Popo. Rzecz w tym jednak, że nie istnieje żadna droga wiodąca na szczyt wulkanu, a także przestrzeń powietrzna nad wulkanem jest strefą ściśle zakazaną dla jakichkolwiek lotów wszelkich pojazdów powietrznych i to w promieniu 20 mi/32 km od wulkanu! A jednak Ktoś tam był...

Następne zdjęcie UFO wykonano w dniu 19 grudnia 2000 roku i obiegło ono cały świat – vide ryc. 3. Trzech sejsmologów wysłanych w celu monitorowania Popo przy pomocy swych instrumentów przewidziało nadchodzący wybuch wulkanu. Wraz z nimi był Antonio Reyes – zawodowy fotograf z agencji prasowej Notimex z Mexico City. Udało mu się sfotografować BOL-a, który spadł na dół w kierunku krateru wulkanu. W ciągu kilku następnych minut erupcja się skończyła, płomienie opadły, a dymy i popioły opadły. Ku zdumieniu uczonych, gwałtownie zapowiadająca się erupcja skończyła się nagle. Jaime Mussan – jeden z czołowych prezenterów meksykańskiej TV i zarazem ufolog powiedział, że UFO pojawiło się w dokładnie wybranym momencie czasoprzestrzennym i jest to coś więcej, niż tylko przypadek.

Tyle dowiedzieć się można z artykułu pt. „Popocatepetl” zamieszczonego w „UFO Magazine” nr X,2002.

Cóż do tego można dodać? Poniższe zestawienie ukazuje nam największe wybuchy wulkanów na naszej planecie:

NAJWIĘKSZE WYBUCHY WULKANÓW

Rok	Wulkan	Efekty wybuchu	Ilość tefry w km3
-4600	Mt. Mazama	Potężny wybuch – emisja wielkiej ilości popiołów	42
-3500	Santorini	Potężny wybuch, który prawdopodobnie zakończył istnienie cywilizacji mykeńskiej na Krecie i okolicznych wyspach. Popioły wulkaniczne pokryły cały obszar wschodniej części Morza Śródziemnego.	≈100
-1900	Mt. St. Helens	Wybuch i emisja wielkiej ilości popiołów	4
79	Wezuwiusz	Zagłada Herkulanum, Stabie i Pompei	3
472	Wezuwiusz	Popioły wybuchu dosięgły Istambułu
512	Wezuwiusz	Popioły dosięgły Trypolisu
1169	Etna	Całkowite zniszczenie Katanii – 15.000 ofiar
1500	Mt. St. Helens	Wybuch i emisja popiołów	1
1631	Wezuwiusz	Zniszczenie 60 miejscowości w okolicach wulkanu
1669	Etna	Zniszczenie Katanii – 20.000 ofiar
1766 - 1768	Hekla	Potężny wybuch – bomby wulkaniczne znajdowano w odległości 20 km od miejsca wybuchu, zaś mniejsze okruchy lawy – 150 km.
1772	Papandajan	Silny wybuch – 3.000 ofiar	36
1779	Wezuwiusz	Zniszczenie bombami wulkanicznymi miejscowości Ottiano
1783	Asama-jama	Zniszczenie ponad 50 osiedli wokół wulkanu. Kilka tysięcy ofiar w ludziach.
1783	Laki (Skaptarjökull)	Wybuch pokrył Islandię grubą warstwą popiołów i lawy – 10.000 ofiar + ogromne straty w zwierzostanie
1794	Wezuwiusz	Trzęsienie ziemi i zalanie lawą Torre del Greco
1815	Tambora	Wybuch wulkanu oraz silne tsunami – 96.000 ofiar	>150
1830	Etna	Potężny wybuch wulkanu – popioły doleciały do Rzymu
1832	Etna	Zniszczenie miasta Brante
1835	Coseguina	Wybuch wyrzucił w powietrze wielkie ilości materiałów piroklastycznych	50
1845	Hekla	Silny wybuch i wyrzuty materii wulkanicznej. Popioły dotarły do Niemiec.	50
1875	Askja	Potężny wybuch, popioły wulkaniczne pokryły powierzchnię 8.000 km2.	35
1877	Cotopaxi	Silny wybuch – 1.000 ofiar
1882	Galunggung	Silny wybuch – 4.000 ofiar
1883	Krakatau (Rakata)	Wybuch i fale tsunami uśmierciły około 36.000 ofiar	18
1886	Taravera	Potężny wybuch rozpołowił górę na dwie części. Popioły wulkaniczne pokryły powierzchnię ponad 12.000 km2.
1888	Bandai-san	Wybuch gazów i pary wodnej zgromadzonych we wnętrzu wulkanu – 460 ofiar
1902	Mt. Pelée	Wybuch i emisja „ognistych chmur” materiałów gazowych i piroklastycznych – 40.000 ofiar
1902	Santa Maria	Potężny wybuch – popioły spadły na Bogotę i Małe Antyle – 6.000 ofiar
1905-1906	Wezuwiusz	Zniszczenie Ottiano i Torre del Greco. Popioły wulkaniczne dotarły nawet nad Bałtyk.
1908	Etna	Zniszczenie Messyny – 84.000 ofiar
1912	Katmai	Wybuch i emisja wielkiej ilości popiołów	12
1914	Sakurashima	Potężna eksplozja zniszczyła wszystkie miejscowości w okolicy wulkanu, ale tylko 35 osób zginęło.
1918	Katla	Potężna eksplozja – bomby wulkaniczne dolatywały do odległości 150 km, zaś popioły do Norwegii – 1.200 km.
1919	Kelud	Silny wybuch – 5.600 ofiar
1931	Merapi	Silny wybuch – 1.300 ofiar
1944	Wezuwiusz	Potężny wybuch spowodował ewakuację wojsk niemieckich i ludności cywilnej
1973	Helgafell	Silny i długotrwały wybuch utworzył nową wyspę koło Islandii – Heymæy
1980	Mt. St. Helens	Wybuch i emisja popiołów – znaczne straty w drzewostanie i zwierzostanie. Energia wybuchu szacowana na 5 Mt TNT	1
1997-2000	Mt. Monserrat	Seria silnych wybuchów – wyspa pokryta grubą warstwą popiołów	>10
2001- 2002	Nyiragongo	Seria silnych wybuchów – zalane lawą miasto Goma.

Opracowano na podstawie:

H. Tazieff – „Kratery w płomieniach”, Warszawa 1958

H. Tazieff – „Woda i ogień”, Warszawa 1959

K. Maślankiewicz – „Wulkany”, Warszawa 1961

      Moim zdaniem należałoby dokładnie przejrzeć wszystkie relacje o wybuchach tych wulkanów pod kątem obserwacji niezwykłych zjawisk nie tylko wulkanicznych, ale także ufologicznych: Obserwacji Dalekich i Bliskich Spotkań. Założę się z każdym, że w czasie tych wydarzeń zaobserwowano nieraz NOL-e czy spotkano Obcych...

Czego to może dowodzić? Ano tego, że Obcy interesują się wydarzeniami, w czasie których dochodzi do gwałtownego uwolnienia się ogromnych ilości energii, co może wpłynąć w jakiś istotny sposób na stosunki czasoprzestrzenne w rejonie wybuchu. Nie zapominajmy, że wybuchy wulkanów typu wybuchów Katmai czy Mt. St. Helen’s – nie mówiąc już o Krakatau - są poza impaktami asteroidów i trzęsieniami ziemi, najbardziej niszczycielskimi kataklizmami na tej planecie!

W Europie istnieje zaledwie kilka czynnych wulkanów: Etna, Wezuwiusz, Stromboli, Monte Nuovo, i wulkany Islandii. Powinno się je objąć całodobowym monitoringiem – zwłaszcza te najbardziej aktywne, a do ekip wulkanologów dookoptowywać także i ufologów. Wiem, że jest to marzenie ściętej głowy, ale od czegoś należałoby zacząć...

Jest jeszcze jedna strona tego medalu. Uważam, że obserwacją w pierwszym rzędzie należy objąć „gorące punkty” (hot spots) kuli ziemskiej, w których wypływ magmy na powierzchnię Ziemi jest stały. Są to następujące miejsca:

1.      Wyspa Jana Mayena, Norwegia;

2.    Heklajökull/Eylafjatlajökull/Katla (Islandia);

3.     Azory (Portugalia);

4.    Bermudy (Wielka Brytania);

5.     Yellowstone National Park, (WY, USA);

6.     Hawaje (USA);

7.     Galápagos (Ekwador);

8.    Afar (Etiopia/Dżibuti);

9.    Cieśnina Bassa (Australia);

10.            Ziemia Wilkesa (Antarktyda Wschodnia);

11.   15 „plam gorąca” na Pacyfiku;

12. 5 „plam gorąca” na Oceanie Indyjskim;

13.  11 „plam gorąca” na Atlantyku.

Jak widać z tego zestawienia, możemy objąć obserwacją „gorące punkty” wymienione w punktach 1-9, które leżą na lądach. Pozostałe mieszczą się pod wodami Wszechoceanu lub w zapadłych kątach świata. Myślę, że dobrze byłoby zająć się tym zagadnieniem korzystając ze wspaniałego narzędzia, jakim jest Internet. A w przyszłości można by stworzyć nawet całą sieć obserwatorów wulkanów, która miałaby cały czas na oku wszystkie co aktywniejsze wulkany świata na wszystkich kontynentach. Wtedy być może uda nam się dowiedzieć, co interesuje Obcych w tych szczególnych miejscach i jaki jest wpływ NOL-i na gwałtowność ich erupcji.

Opracował – Robert K. Leśniakiewicz ©