Stanisław Bednarz
Pamiętam ten wieczór 20 lipca 1969 r., wracałem wieczór z
plażowania na Międzywodach, pogoda była taka jak dzisiaj. Nagle wzeszedł Księżyc
wtedy sobie uzmysłowiłem oni tam będą za chwilę i pomknąłem na transmisję. Dziś
jest dla mnie nie wyobrażalne że przy tym poziomie postępu technologicznego
było to możliwe. „To był mały krok dla
człowieka, ale wielki skok dla ludzkości". A od tego momentu minęło już 55
lat.
Mimo postępu technologicznego
zaistniałego od tamtego czasu, nikt nie powtórzył jak dotąd sukcesu programu Apollo.
21
lipca 1969
21 lipca o godz. 02:56 UTC, pięć
dni po starcie rakiety nośnej Saturn V z misją Apollo
11, amerykański astronauta Neil
Armstrong postawił pierwszy krok na powierzchni Księżyca. Transmisja na
żywo z lądowania Apollo 11 była oglądana w telewizji przez ponad pół miliarda
ludzi. Pobiła ówczesny rekord oglądalności. Wydarzenie transmitowano również w
polskiej telewizji, choć żaden z krajów boku wschodniego nie zdecydował się na
taki krok…
Lot na Księżyc wymagał m.in.
opracowania nowej, potężniejszej rakiety nośnej, niż stosowane do tej pory. W
ramach misji Apollo 11 użyto rakiety Saturn V...
Start misji Apollo 11 nastąpił 16
lipca 1969 r. z Centrum Lotów Kosmicznych na przylądku Canaveral (Floryda).
Dzień później uruchomiono główny
silnik, aby skorygować kurs w stronę Księżyca.
19 lipca minięto punkt, w którym
grawitacja Księżyca przezwycięża grawitację Ziemi, dokonano też wejścia na
orbitę okołoksiężycową.
20 lipca moduł księżycowy Eagle
(Orzeł)
oddzielił się od głównego statku. Załogę modułu stanowili: Neil Armstrong i E. Buzz Aldrin; w statku na orbicie
okołoksiężycowej pozostał Michael Collins.
Tego samego dnia o godz. 20:17 UTC Orzeł wylądował na powierzchni
Księżyca na Morzu Spokoju (ciemne obszary widoczne ciemno na Księżycu nazwano morzami, Podczas lądowania trzeba było
przejść na częściowe sterowanie ręczne, bowiem automatyczny system kierował
statek ku regionowi zbyt usianemu skałami. Astronauci byli w pogotowiu do
natychmiastowego startu, gdyby okazało, iż jedna z podpór zapada się w
księżycowym pyle lub gdyby nastąpił jakiś inny problem.
Wyjście astronautów na
powierzchnię nastąpiło po kilku godzinach od wylądowania. 21 lipca o godz. 02:56
UTC Neil Armstrong po drabince zszedł z lądownika i postawił pierwszy krok na
powierzchni Księżyca, Następnie astronauci robili zdjęcia, nagrywali filmy,
przeprowadzili badania naukowe, zebrali próbki skał (trochę ponad 21 kg) i
postawili amerykańską flagę. Umieścili też odbłyśnik do odbijania wysyłanych z
Ziemi wiązek laserowych, co umożliwiło precyzyjne zmierzenie odległości do
Księżyca. Armstrong i Aldrin pokonali na Księżycu dystans około 250 metrów,
spędzili na powierzchni 21 godzin i 36 minut (w tym 2 godziny - poza
lądownikiem), po czym powrócili do modułu dowodzenia na orbicie i udali się w
podróż powrotną na Ziemię.
24 lipca Apollo 11 wodował na
Oceanie Spokojnym. Potem astronauci musieli przejść kwarantannę trwającą trzy
tygodnie, na wypadek, gdyby zarazili się jakimiś bakteriami lub wirusami…
Najciekawsze, bo moc obliczeniową
i inne parametry komputerów, których używano w misji Apollo 11, porównuje się
czasem z dzisiejszymi możliwościami analogicznych urządzeń - podkreślając, że
obecnie większość smartfonów ma moc obliczeniową znacząco przekraczającą
możliwości komputerów ze statku Apollo 11…
Istnieją teorie spiskowe ja to
nazywam legendy miejskie twierdzące, że lądowania amerykańskich wypraw programu
Apollo na Księżycu w latach 1969–1972
były mistyfikacją. Zwolennicy tego poglądu uważają, że amerykańscy astronauci
nie wylądowali na Księżycu, a NASA sfałszowała zdjęcia, próbki skał
księżycowych. W każdym kraju są świry.
Moje
3 grosze
W noc lądowania na Księżycu po prostu
spałem snem sprawiedliwego. Sam moment lądowania obejrzałem sobie później, bo
był pokazywany przez naszą TV i to wielokrotnie w różnych programach. Tym razem
nasza TVP stanęła na wysokości zadania i rangi wydarzenia. W krajach
socjalistycznych rzecz przedstawiono jako niezbyt ważną i eksponowano przede
wszystkim osiągnięcia kosmonautyki ZSRR. To było oczywiste. Potem oczywiście
pomniejszano rangę tego osiągnięcia i lansowano podbój przestrzeni kosmicznej
przy użyciu automatów. Radzieckim sukcesem były wtedy miękkie lądowania
aparatów z serii Łuna, jako pierwsza Łuna-9
lądowała 3.II.1966 roku na Oceanie Burz. Potem była Łuna-10 i inne.
Odpowiedzią na program Apollo był radziecki program Łunochod, który zaczął się w 1969 roku od wystrzelenia księżycowego
łazika Łunochod-201, który uległ katastrofie na kosmodromie Bajkonur.
Dopiero łazik Łunochod-1 wylądował bez problemów w dniu 10.XI.1969 roku w
okolicach Przylądka Heraklidesa na styku Morza Deszczów i Zatoki Tęczy. Jednakże
mimo tych sukcesów, Rosjanie na Księżycu nie wylądowali zadowalając się
długotrwałymi lotami orbitalnymi…
