Złoto Führera

 

Znów oglądam programy Bogusława Wołoszańskiego o dolnośląskich skarbach zdeponowanych tam przez nazistów i ciągle odnoszę wrażenie, że poza autentycznymi skarbami zrabowanymi w całej Europie, naziści usiłowali także otrzymać złoto na drodze transmutacji pierwiastków – podobnie jak robili to w swym czasie alchemicy.

Oczywiście nie chodziło o produkcję złota przy pomocy przemian chemicznych, bo jest to niemożliwe, ale o produkcję złota na drodze przemian jąder atomowych – w reaktorach jądrowych. Na szczęście dla Ludzkości, problem polega na tym, że złoto jest niezwykle odporne na manipulacje i nie jest tak łatwo je zsyntetyzować. Przypomnijmy jego właściwości:

Złoto jest ciężkim, miękkim i błyszczącym metalem, najbardziej kowalnym i ciągliwym spośród wszystkich znanych metali. Czyste złoto ma jasnożółty kolor i wyraźny połysk, nie utlenia się w wodzie czy powietrzu. Chemicznie złoto należy do metali przejściowych i pierwiastków grupy 11. Z wyjątkiem helowców (tzw. gazów szlachetnych) złoto jest najmniej reaktywnym pierwiastkiem. Złoto długo przed okresem spisanej historii było drogocennym i poszukiwanym metalem szlachetnym używanym w biciu monet, jubilerstwie, sztuce i zdobieniach.

Złoto jest odporne na poszczególne kwasy, ale roztwarza się w wodzie królewskiej (łac. aqua regia, nazwana tak ze względu na to, że rozpuszcza właśnie złoto – metal kojarzony z władzą królewską). Roztwarza się również w zasadowych roztworach cyjanków, które były używane do wydobywania złota. Złoto rozpuszcza się również w rtęci, tworząc amalgamat. Złoto jest nierozpuszczalne w kwasie azotowym, który roztwarza srebro i inne metale, co przez długi czas było wykorzystywane jako próba na obecność złota (np. w monetach).

Metal rodzimy występuje jako samorodki lub ziarna w skałach litych, żyłach i osadach aluwialnych. Mniej powszechnie występuje jako związki złota, zazwyczaj z tellurem. […]

Szacuje się, że do końca 2022 roku w całej historii zostały wydobyte 208 874 tony złota. Odpowiada to objętości 10.800 m³ lub sześcianowi o krawędzi nieco ponad 22 m. Światowe zasoby wydobytego złota w 46% zużyte zostały w jubilerstwie, w 39% w różnych inwestycjach, a 15% na inne cele (przemysł, elektronika). Złoża złota pozostałe pod ziemią, opłacalne do wydobycia, oceniane są na 52 tys. ton. Od 2015 roku światowe wydobycie złota co roku przekracza 3 tys. ton. Przy aktualnym poziomie wydobycia znane opłacalne złoża wystarczyłyby na ok. 17 lat. […]

Jednym z głównych celów alchemików było przekształcenie różnych substancji, głównie ołowiu, w złoto. Miało odbyć się to w wyniku kontaktu danej substancji z mityczną substancją zwaną kamieniem filozoficznym. Chociaż im nigdy się to nie udało, alchemicy rozpowszechnili zainteresowanie tym co można robić z substancjami, przez co położyli podwaliny pod naukę, którą dzisiaj nazywamy chemią. Alchemicznym symbolem złota był okrąg z punktem w środku (☉), który był również symbolem astrologicznym i starożytnym chińskim znakiem oznaczającym słońce. Obecnie otrzymywanie złota z innych substancji jest możliwe m.in. przez przekształcenie rtęci na drodze wychwytu neutronu przez ¹⁹⁶Hg. […]

Atom złota zbudowany jest z 79 protonów i 90–126 neutronów tworzących jądro oraz 79 elektronów (w stanie podstawowym) o konfiguracji 1s22s22p63s23p63d104s24p64d104f145s25p65d106s1 (zapis skrócony: [Xe]4f145d106s1).

Złoto ma jeden trwały izotop, ¹⁹⁷Au, będącym jednocześnie jedynym naturalnie występującym izotopem złota. Znanych jest kilkadziesiąt radioizotopów otrzymanych syntetycznie, których masy atomowe są w zakresie od 126 do 205. Najstabilniejszym spośród nich jest ¹⁹⁵Au, który ma czas połowicznego rozpadu, T_½ równy 186,1 dni. Najmniej stabilnym jest ¹⁷¹Au, o T_½ = 30 µs, który rozpada się w wyniku emisji protonu. Większość radioizotopów złota o masach poniżej 197 u ulega rozpadowi w wyniku kombinacji emisji protonu, rozpadu α i rozpadu β⁺ (antymateria!). Wyjątkami od reguły są ¹⁹⁵Au, który rozpada się przez wychwyt elektronu oraz ¹⁹⁶Au, który w 93% rozpada się przez wychwyt elektronu oraz w 7% przez rozpad β⁺.

Zostały opisane przynajmniej 32 izomery jądrowe o zakresie mas atomowych 170 do 200. W przedziale tym tylko ¹⁷⁸Au, ¹⁸⁰Au, ¹⁸¹Au, ¹⁸²Au i ¹⁸⁸Au nie mają izomerów. Najstabilniejszym jest ^198mAu o T_½ = 2,27 dnia. Najmniej stabilnym jest ^177mAu o T_½ = 7 ns. ^184mAu ma trzy ścieżki rozpadu; rozpad β⁺, przejście izomeryczne i rozpad α.

W Polsce wydobywa się złoto jedynie ze złóż rud miedzi (w których złoto stanowi niewielką domieszkę) w rejonie Lubina, Polkowic, Rudnej. Produkcja złota odbywa się w hucie miedzi w Głogowie. Wielkość produkcji w 2015 wyniosła 2,7 tony, w 2016 r. 3,54 tony, a w 2017 r. 3,649 tony.

Wystąpienia złota współcześnie nieeksploatowane:

·     Dolny Śląsk (dorzecza rzek: Izery, Kwisy, Bobru) – przyjmuje się, że na tym terenie wydobyto w latach 1175–1240 około 50 ton złota. Obecnie, szacunki mówią o łącznie 350 tonach złota pod Dolnym Śląskiem.

·     okolice Złotego Stoku – szacuje się, iż na tym terenie wydobyto ok. 16 ton złota

·     okolice Złotoryi i Lwówka Śląskiego

·     Wielisławki

·     Wlenia - Radomice, Klecza, Pilchowice

·     okolice Bolesławca

·     Czarnów koło Kamiennej Góry

·     Radzimowice koło Wojcieszowa

·     Międzyrzecze Dolne, k. Bielska-Białej.[1]

Być może część podziemnych instalacji kompleksu Riese miała być rafinerią złota i uranu wydobywanego na Dolnym Śląsku.

Ale czy tylko wydobywanego?

Jesteśmy zdania, że chodzić może także o złoto syntetyczne – otrzymane wskutek przemian jądrowych z innych metali.

W 1924 roku, znany japoński chemik dr Hantaro Nagaoka przeprowadził eksperyment wytworzenia złota z rtęci na drodze ostrzału jader atomów rtęci-180 elektronami i uzyskania w ten sposób złota-179 wedle magicznej formuły:

¹⁸⁰Hg + e^- => ¹⁷⁹Au + n

Udało się mu to w wyniku zastosowania napięcia 150 kV w jednym z pierwszych akceleratorów cząstek. Rozpędzone elektrony wybiły jeden lub dwa protony z jąder rtęci, w wyniku czego powstały jądra złota i platyny (Pt). Jak widzimy, elektron wniknął w jeden z protonów i atom rtęci zmienił się w atom złota-179 – tego najtrwalszego izotopu oraz neutron. Eksperyment ten ponoć powiódł się o tyle, że Nagaoka otrzymał wprawdzie ułamek miligrama złota, ale niestety – ilość zużytej energii elektrycznej wielokrotnie przekraczała wartość uzyskanego w ten sposób złota i cała sprawa wzięła w łeb. Ale jako że tonący brzytwy się chwyta, Hitler łapał się każdej możliwości by ratować idącą na dno III Rzeszę.

Cały problem polegał na tym, że III Rzesza miała tylko jeden cyklotron a USA miały ich 30. Żeby rozwinąć prace nad produkcją złota trzeba było zbudować potężne cyklotrony, które mogłyby podołać temu zadaniu. No i wybudowano – a dokładniej dwa lub cztery (co do tego nie ma pełnej zgodności) w mieście Breslau – dziś Wrocław. Być może rację ma Bogusław Wołoszański, że były to wirówki do separacji izotopów uranu, z mieszaniny których otrzymywało się pożądany izotop ²³⁵U*, który nadawał się do bomb A.  i ta wersja jest najbardziej prawdopodobna.

I tutaj pojawia się tzw. „muchołapka” vel Stonehenge Hitlera z Ludwikowic Kłodzkich. Ta zadziwiająca konstrukcja z żelbetu składa się z dwunastobocznego wieńca wspartego na tyluż słupach. Ta konstrukcja nie daje spokoju wielu badaczom i jest ona źródłem wielu hipotez, czasem nader dziwnych. W kontekście tego, co napisałem powyżej, wydaje się iż jest to nie tyle separator izotopów ale ogromnym cyklotronem służącym do bombardowania targetów z różnych pierwiastków przez strumień cząstek elementarnych rozpędzanych do prędkości relatywistycznych. Coś à la współczesne synchrofazotrony czy GHC Wielki Zderzacz Hadronów używany przez CERN… I kto wie, czy celem finalnym prac nie miała być broń D – dezintegracyjna, czyli po prostu antymateria? Wszak uczeni wiedzieli już od 1924 roku, że antymaterię – w postaci antyelektronów czyli pozytronów można było uzyskać w toku przemian jądrowych, co w praktyce uzyskano w 1932 r. Na razie wiedzieli o szybkich antyelektronach – cząstkach β⁺ których kolizje z elektronami dają dużą ilość energii:

e^- + e⁺ => 2γ (1,022 GeV)

Dzisiaj źródłem pozytronów są dwa izotopy: ²²Na i ⁶⁸Ge, a także inne, cięższe pierwiastki.

Na plus tego rozumowania świadczy fakt, że do „muchołapki” podłączono potężne kable energetyczne, które musiały transportować ogromne ilości energii elektrycznej do elektromagnesów tego super-cyklotronu. I jest jeszcze jedno, a mianowicie – w czasach III Rzeszy wierzono, że antycząstki poruszają się wstecz strumienia Czasu. Oznaczałoby to, że antymateria zachowuje się jak kontromot i porusza się z Przyszłości do Przeszłości. Gerd Burde w swym filmie o tajemnicach III Rzeszy twierdzi wprost, że nazistowskie UFO to w gruncie rzeczy były chronołazy, którymi mogli oni przedostać się do mitycznej Atlantydy i Hyperborei… Na szczęście okazało się, że to nieprawda i antymateria nie wytwarza ani antygrawitacji i nie cofa Czasu. Tym niemniej wciąż niejasna jest sprawa tajemniczego urządzenia jakim jest Die Glocke – Dzwon, a które mogłoby być takim chronoskafem… Przypominam, że to wszystko, o czym tu piszemy, było znane i badane w latach 30. i 40. XX wieku we wszystkich laboratoriach Niemiec, Japonii, UK i USA, a więc wiodących krajów świata.

Ale to już temat z innej ballady.

---

[1] Wikipedia.