Tropami diabła

Krajobraz beskidzkiej wiosny...

(Jest to tekst, który pierwotnie został opublikowany na łamach „Czasu UFO” nr 9/1999, a który jeszcze raz udostępniam Czytelnikowi jako uzupełniony i poprawiony.)

*

Sed videmus nunc per speculum et in aenigmate

Umberto Eco – „Imię róży”

Czy można mówić w takim arcykatolickim kraju jak Polska? Mój materiał na temat podpalanych przez UFO kościołów wywołał niejaką panikę wśród redaktorów ezoterycznych czasopism, a to dlatego, że – cytuję – co by to było, gdyby to przeczytali jacyś duchowni – przecież oni w swej pysze i nietolerancji posądziliby ufologów o konszachty z diabłem!!! Autentyczne! Więc co? Wychodzi na to, że cofnęliśmy się do tego „wspaniałego” i „humanistycznego” Odrodzenia, kiedy to w całej Europie zapłonęły stosy i zaczęła się wielka batalia z kacerzami, czarownikami, wiedźmami i nade wszystko z reformatorami Kościoła katolickiego, bo o nich i ich majątki głównie oo. Inkwizytorom chodziło…

Kontynuując temat z artykułu „Płonące kościoły, tajemnicze wybuchy i UFO” pragnę zatrzymać się jeszcze przy starych kościółkach w Niedźwiedziu i Olszówce w południowej części Małopolski, w najbliższej okolicy Rabki Zdroju i Mszany Dolnej. 

Zacznijmy od Niedźwiedzia, jako że ta miejscowość ucierpiała najpierw wskutek pożaru kościółka drewnianego, postawionego w Anno Domini 1697. Ponad pół tysiąclecia temu! Kościół ten w swej bryle niemal identyczny z kościołami w Rabce, na Piątkowej Górze czy Łętowni albo w Spytkowicach, spłonął w nocy 5/6.VI.1992 roku.* Nikt nie wie, czy był to pożar spowodowany czynnikami naturalnymi, czy było to zbrodnicze podpalenie.

Niedźwiedź w ogóle ma pecha, bowiem 30.VIII.1996 roku na tą prześlicznie położoną gorczańską wieś spadło tornado – coś, co znane jest z prerii amerykańskiej.**

Straty były olbrzymie – kilka starych drzew otaczających miejsce zgliszcz kościoła zostało obalonych, zaś figura Matki Boskiej została oderwana od postumentu, wyciągnięta z niszy, w której się znajdowała i przeniesiona kilkanaście metrów. Trąba powietrzna figurę dekapitowała oraz pozbawiła rąk. Stojąca tamże kaplica została dość dokładnie zniszczona potwornymi uderzeniami wiatru idącego od Mszany Dolnej, czyli od północy. 

Coś podobnego miało miejsce także w samej Mszanie Dolnej i w odległym od niej o około 30 km na zachód Podwilku na Orawie. Tam także trąba powietrzna zaatakowała przykościelne drzewa łamiąc kilka z nich.***

Trąby powietrzne zdarzały się na Podhalu także wcześniej, że wspomnę tylko tą z sierpnia 1961 roku w Jordanowie, która wygoliła znaczną połać Cioska i część lasów Hajdówki. Wiatrował powstały tego fatalnego popołudnia można jedynie porównać do efektów ataku wiatru halnego w maju 1968 roku w Tatrach… 

Inaczej sprawa się miała z kościołem w Olszówce – to mała letniskowo-wczasowa miejscowość satelitarna Rabki Zdroju, położona także w Gorcach. Tamtejszy kościół drewniany postawiony został w 1566 roku (sama wieś istnieje już od 1388 roku, dokument lokacyjny podpisał sam król Władysław II Jagiełło!)**** Niestety, to nie UFO było przyczyną wielkiego pożaru wieczorem, dnia 19.IX.1993 roku. Tamtejsi strażacy z OSP Olszówka domniemają, że było to zbrodnicze podpalenie, jako że w kościele tym znajdowały się obrazy, polichromie i rzeźby z XVI wieku - nadzwyczaj cenne. Kościół był w remoncie i dopływ prądu przerwano. Miejscowi widzieli tuż przed pożarem niebieska czy zieloną nyskę na obcych tablicach. W chwilę potem kościół stanął w płomieniach, które zaczęły go trawić od wewnątrz! I tak jak w przypadku Niedźwiedzia, także w Olszówce stanęła potężna i nowoczesna, ale bez patyny wieków – niestety, świątynia zbudowana w stylu pseudo-neo-góralskim… Tak więc sprawa ta jest dla policji i prokuratora, a nie dla ufologa.

Czy to wszystko? Ależ nie! – ta część Beskidów zna również tajemnicze katastrofy lotnicze. Oczywiście wszyscy wiedzą o katastrofie na stokach Policy i jej dziwnych okolicznościach, która wydarzyła się tego chmurnego, wietrznego i śnieżnego popołudnia w dniu 2.IV.1969 roku.***** Nad Tatrami rozegrały się trzy tragedie z udziałem helikopterów Sokół  w dniu 11.VIII.1994 roku nad Doliną Olczyską, helikoptera Mi-2 w dniu 10.VII.1997 roku w okolicy Gronika k./Zakopanego, a także szybowca Aeroklubu Nowy Targ Pirata SP-3130, który został zaatakowany przez nieznane siły w dniu 15.XI.1979 roku.*⁶ A teraz, po przewertowaniu przewodników i odbyciu wycieczek w teren przyszło mi dopisać jeszcze dwie katastrofy:

1.   Dnia 25.V.1973 roku, w Gorcach pomiędzy Turbaczem a Obidowcem rozbił się samolot sanitarny (inne źródła mówią o samolocie sportowym) *⁷ w drodze z Gdańska do Rabki Zdroju. Na miejscu zginęła A. Skalińska z Gdańska, zaś jej córka i pilot wyszli z katastrofy z obrażeniami ciała. Wypadek ten jest o tyle tajemniczy, że nie wiadomo dlaczego pilot samolotu zboczył tak daleko na południe od Rabki Zdroju i werżnął się maszyną w miejsce, gdzie dzisiaj stoi krzyż upamiętniający to wydarzenie. pewnym wytłumaczeniem były niesprzyjające warunki atmosferyczne, które uniemożliwiły wysłanie śmigłowca ratowniczego, który mógłby także rozbić się na Kocurce i w ten sposób zwiększyć ilość ofiar tego wypadku.*⁸

2.   Latem 1985 roku, w północnej części Polany Krzysie zwanej także Surówkami, pomiędzy szczytami Małego a Wielkiego Lubonia doszło do katastrofy śmigłowca Mi-2, którym dwaj czescy piloci lecieli z Popradu do Świdnika na przegląd techniczny maszyny. Powodem katastrofy była ponoć gęsta mgła, która otuliła helikopter i zdezorientowała pilotów. Dzisiaj na miejscu katastrofy znajduje się krzyż utworzony ze szczątków maszyny i plakieta z informacją o wypadku.*⁹

Obydwa wypadki zakwalifikowano jako „dziwne”, bowiem jak wytłumaczyć fakt, że piloci lecieli w złą pogodę licząc się z tym, że przecież znajdują się nad górami i to dosyć wysokimi: Luboń Wielki – 1022,3 m n.p.m. plus wieża przekaźnika TV i telefonii GSM, czy Turbacz 1314,7 m. Poza tym piloci samolotów sanitarnych czy helikopterów to nie jacyś amatorzy, ale wysokiej klasy specjaliści w wylataną dużą ilością godzin za sterami maszyny. A zatem, co ich zgubiło? Brawura? – na pewno nie. Pewność siebie? – też nie. W górach za sterami maszyny pewnym siebie może być tylko głupiec albo kompletny żółtodziób, a ci ludzie na pewno nimi nie byli…[1]   

Ale to jeszcze nie koniec osobliwości opisywanego terenu, jako że Beskid Wyspowy kryje niejedną tajemnicę. Może być ona związana z obserwacjami NOL-i w okolicach kilku tamecznych miejscowości, takich jak: Mszana Dolna, Kasina Wielka, Ochotnica Górna (wprawdzie to Gorce, ale wydarzenia z nią związane mają swe koneksje z Beskidem Wyspowym) i Rabką. Zacznę od obserwacji NOL-i na tamtych terenach:

• Najdawniejsza informacja o niezwykłym zjawisku niebieskim pochodzi aż z 23.I.1913 roku, a uzyskałem ją dzięki uprzejmości red. Krzysztofa Strauchmanna z „Naszych Stron”, który nadesłał mi odpis z „Gazety Podhalańskiej” nr 6 z dnia 1.II.1913 roku. A oto treść tej notatki prasowej: 
• Z Ochotnicy donoszą nam: Niezwykłe zjawisko obserwowano w nocy 23.I. o godzinie 10:30 wieczorem. Cztery osoby wracając księżycową nocą z Ochotnicy (do Nowego Targu) widziały silne światło elektryczne na północ od Księżyca równe mu wielkością w kształcie kuli lub tarczy. Światło nagle wydłużyło się ku północy i przesunęło szybko w stronę północy, jakby pod chmury, zabłysło czerwonym światłem i znikło. Całość obserwacji trwała około 1 sekundy. Po kilku minutach dalszego marszu ta sama grupa osób usłyszała z oddali jakby grzmot, przypominający dudnienie wozu po drewnianym moście. Odgłos tren trwał około 1 minuty i dawał się słyszeć od strony wschodniej. Zjawisko to było obserwowane także w Nowym Targu*¹⁰. 
• Anonimowy autor na zakończenie notatki wyraża nadzieję, że zagadka ta doczeka się naukowego wytłumaczenia. „Gazeta Podhalańska” do tego tematu już nie powróciła, więc problem pozostaje otwarty już 103 lata… Czy był to NOL? Zapewne tak, bo nie mógł to być piorun kulisty albo meteor! Ów NOL nadleciał z południa na północ, a zatem w kierunku szczytów Beskidu Wyspowego… 
•  Ostatnie dni lata 1958 roku w Mszanie Dolnej, inż. R. R. przy doskonałej pogodzie wraz z ojcem zaobserwował Obiekt Dzienny niemalże w zenicie. Obserwacja ta trwała niemal 20 minut. Był to jasny punkt, który szybko przemieszczał się w linii łamanej wokół zenitu Mszany Dolnej. Nie mógł to być żaden samolot, balon czy rakieta. Jasność tego obiektu wynosiła tyle, ile jasność Wenus.
• Także w lecie 1958 roku, młody inżynier-leśnik H. D. oraz wielu pasażerów pociągu relacji Nowy Sącz – Chabówka obserwowało nad Gorcami duży, żółtego koloru obiekt latający, który przypominał balon sportowy – kształtu kulistego. Zjawisko to trwało około 30 minut. Poza pasażerami pociągu Kolei Transwersalnej[2] ów NOL był ponoć widziany przez pasażerów i obsługę pociągów relacji Chabówka – Nowy Targ i vice-versa, które jechały w tym samym czasie. Niestety, nie udało mi się natrafić na innych świadków tego niezwykłego wydarzenia.
•  Jesienią 1977 roku pani A. B. z Mszany Dolnej wraz ze swym mężem zaobserwowała nad Mszaną Dolną niezwykły fenomen świetlny w kształcie pulsującej białym światłem kuli, do której z czterech stron doskakiwały i odskakiwały cztery białe światła. Trwało to około 15 minut, pomiędzy godzinami 23:00 a 24:00 przy wygwieżdżonym niebie i świecącym Księżycu.
• Początek lat 90., szczyt Turbacza w niemal samo letnie południe. Zgodnie z relacją zakopiańskiego przewodnika i ratownika TOPR – pana K. A. – kilkunastu osobom zgromadzonym w okolicy schroniska zmaterializował się w powietrzu klasyczny NOL w kształcie dysku z kopułką w kolorze srebrzystego aluminium. NOL wisiał na chwilę nieopodal szczytu Turbacza, a potem powoli oddalił się w kierunku widocznej na horyzoncie skalistej wyspy Babiej Góry… Niestety, kiedy prosiłem pana K. A. o szczegóły tego CE1, ten zerwał kontakt co automatycznie obniża wiarygodność do „jedynki” w 10-stopniowej skali, a szkoda!
• W dniu 2.V.1994 roku, mgr M. M. z Krakowa, przebywając na wakacjach w miejscowości Trzemeśnia (pow. Myślenice), około godziny 13:00 zaobserwował klasycznego NOL-a w kształcie dysku z wieżyczką, w kolorze metalicznego srebra czy aluminium. NOL wolno leciał na niskim pułapie z zachodu na wschód – w kierunku Szczyrzyca. Ta miejscowość jeszcze pojawi się w tym materiale… 
• W sierpniu 1995 roku, kilkunastu uczniów jednej ze szkół podstawowych w Nowej Hucie przebywając na kolonii w Kasinie Wielkiej zaobserwowało przelot klasycznego Obiektu Dziennego pomiędzy okolicznymi górami. NOL miał kształt klasycznego dysku z kopułką w kolorze szarego metalu ze srebrzystym połyskiem. Niestety, nie udało mi się dotrzeć do świadków tego wydarzenia.*¹¹, dlatego też wiarygodność tego wydarzenia wynosi „zero”.[3]
• I jeszcze raz mgr M. M., który w sierpniu 1995 roku około godziny 22:00 w Porębie Wielkiej k./Mszany Dolnej zaobserwował całą formację NOL-i w kształcie trójkątów równoramiennych fluoryzujących pomarańczowo, przemieszczających się w pionie z góry na dół, w elewacji 75°-65°, na azymucie 230°. Wszystkie te NOL-e miały rozmiary połowy tarczy Księżyca w pełni. Pan M. M. obserwował je przez 10-15 sekund, potem znikły za chmurami. 
•  W dniu 22.VIII.1997 roku, w Mszanie Dolnej około godziny 23:00, znana nam już pani A. B. zaobserwowała ze swego balkonu przelot jakiegoś jasnego ciała, poruszającego się na wysokości ok. 30° nad horyzontem, po linii prostej z NE na SE. Być może był to meteor czy bolid z rojów Delta-Akwarydów (14.VII-29.VIII) lub Iota-Akwarydów (15.VII-20.IX), albo wejście w atmosferę i spłonięcie jakiegoś „złomu kosmicznego”.*¹²

Szatan czy UFO? Jakoś mi nie przystaje wizja diabłów podróżujących w Latających Talerzach do tradycyjnego wizerunku szatana…

Ale NOL-e potrafią wykonywać jeszcze inne psikusy – dość zresztą irytujące. Chodzi mi o faddingi w odbiorze TV – czyli zaniki fali nośnej dźwięku i obrazu. Kiedy zdarzy się w lecie, wtedy można zrozumieć – fadding może wywołać letnia burza. Wystarczy, by piorun strzelił w przekaźnik, co wytwarza chmurę zjonizowanego powietrza, w którym fala elektromagnetyczna grzęźnie jak mucha w miodzie i na 1-5 sekund znikła emisja programu TV. Ale co można powiedzieć w miesiące, w których burz nie ma? - u nas od października do kwietnia. Przekaźnik TV na Luboniu Wielkim emitował program TVP-1 na kanale K31 (551,25 MHz) i TVP-2 na kanale K36 (591,25 MHz). Poza tym w Jordanowie można było odbierać jeszcze z przekaźnika na Gubałówce programy TVP-1 na kanale K48 (687,25 MHz), TVP-2 na kanale K34 (575,25 MHz), POLSAT na kanale K51 (711,25 MHz), TV Kraków na kanale K12 (225,25 MHz) oraz retransmitowane słowackie programy STV-1 na kanale K38 (607,25 MHz) i STV-2 na kanale K41 (631,25 MHz), a także przy pewnej dozie szczęścia i dobrej pogodzie węgierską MTV-1, słowacką komercyjną TV Markiza oraz RAI UNO Milano. Gdyby nie przesłaniające nam południowy horyzont Tatry, to odbieralibyśmy także rumuńskie i austriackie programy TV.[4] Czasami się zdarza, że pada jeden z nich, a czasami wysiadają obydwa przekaźniki. Czy dzieje się to tylko wtedy, gdy psują się jakieś urządzenia? Jeżeli tak, to z jakiej przyczyny? Być może dlatego, ze przelatujący w pobliżu NOL muśnie emitor swym silnym polem elektromagnetycznym, co powoduje awarie przekaźników. Może także dlatego, że NOL zawisa na torze emisji sygnału i swoją masą odbija lub rozprasza fale elektromagnetyczne, co właśnie dla telewidzów objawia się faddingiem…? Telewidzowie klnąc w żywy kamień na czym świat stoi i usiłują wyregulować swe odbiorniki nie przypuszczając nawet, że powód ich irytacji jest nie z tego swiata…?*¹³

A właśnie tak à propos kamieni, to na tym terenie występują one także mimo tego, że choć lodowce nie docierały do obszaru Beskidów, to ogromne diabelskie głazy eratyczne tam jednak są… - ale nie, to nie są głazy narzutowe, ale wychodnie piaskowcowe i zlepieńców magurskich oraz innych skał. One także mają swój udział w tym ufologiczno-paleoastronautyczno-geologicznym puzzlu, który prezentuję Czytelnikom.



Na omawianym terenie znajdują się trzy miejsca, które mogą zainteresować badaczy tzw. „diabelskich kamieni”. Nie będę tu objaśniał, czym dla ufologów są owe „diabelskie kamienie” i pozwolę sobie odesłać Czytelnika do dość obszernej literatury przedmiotu.*¹⁴ Miejscami tymi są: 
 

• Rezerwat skalny Kamienie Brodzińskiego znajdujący się na północ od wsi Rajbrot. Jest to grupa skał (nie kamieni) piaskowcowych i zlepieńców wieku górno kredowego – poziom K₃ – należących do dolnych warstw istebniańskich serii śląskiej. Piaskowiec tworzy tu ławice o miąższości do 3 m, a w jego spoiwie trafiają się ziarna kwarcu – SiO₂, białego skalenia – (K,Na,Ca)(Al₂Si₂O₈) oraz miki K(Mg,Fe,Mn)₃(OH,F)₂AlSi₃O₁₀. Podobne struktury znamy z Beskidu Małego i Śląskiego oraz czesko-słowackich Javorników, gdzie w Klokočovie znaleziono dziwne kule i negatywy kuliste w caliźnie skalnej.[5] O ile nam wiadomo, nie wiąże się z nimi żadna diabelska legenda.
• Kamień Grzyb – położony na północ od Krzesławic. Brak o nim jakichkolwiek informacji w przewodnikach i nie figuruje w wykazie głazów narzutowych na terenie Polski Południowej, a zatem jest to najprawdopodobniej kolejna wychodnia piaskowcowa podobna do Kamieni Brodzińskiego czy też Diablego Kamienia w Paśmie Barnasiówki k./Rudnika, położonego na N 49°50’ – E 019°51’. Kamień Grzyb leży na N 49°50’ – E 020°12’, ciekawe to jest – nieprawdaż?
• Kolejna ławica piaskowca i rezerwat Diabli Kamień znajduje się w Smykalni k./Szczyrzyca, na N 49°48’ – E 020°11’. O ile z poprzednimi skałkami nie są związane legendy o diabelskiej działalności, o tyle z Diablim Kamieniem związanych jest kilka z nich. Oczywiście diabeł przy jego pomocy chciał zniszczyć klasztor oo. Cystersów. Oczywiście atak się nie powiódł ze względu na pianie koguta czy bicie dzwonów na Anioł Pański… 

Ciekawe jest to, że w pobliżu Diablego Kamienia postawiono kapliczkę, która stoi tam chyba od trzech stuleci i pustelnię p.w. św. Benedykta. Nie bez kozery trzeba tu dodać, że klasztor oo. Cystersów postawiono przy Diablim Kamieniu, tak jak klasztor oo. Cystersów postawiono ongi na Łysicy w Górach Świętokrzyskich. Czy to przypadek?

W Diablim Kamieniu stwierdziliśmy kilka negatywów kulistych – takich jakie widziałem w Javornikach. Zatem wygląda na to, że niestety – powstanie kamiennych kul i negatywów jest procesem naturalnym. Trochę szkoda…[6]

 

I tutaj jeszcze inna uwaga – w sąsiedztwie tego właśnie kamienia znajduje się góra Grodziska, gdzie znajduje się stanowisko archeologiczne: prasłowiańska osada kultury łużyckiej, która istniała od 1500 r. p.n.e. do 1287 roku, kiedy to Tatarzy zrównali Grodzisko z ziemią… W dodatku przy tym kamieniu o wymiarach 55 x 12 x 22 m w czasach prasłowiańskich odbywały się nocne zloty Druidów celtyckich, co zapewne pozostało w pamięci ludzi z Grodziska i dlatego nie jest przypadkiem, że w pobliskim Szczyrzycu pojawili się oo. Cystersi – komandosi Kościoła katolickiego i następcy Rycerzy Świątyni…! Ich klasztor powstał w 1620 roku, tylko 10 lat po powstaniu klasztoru w Kalwarii Zebrzydowskiej. NB, w jej okolicy znajdują się dwa diabelskie obiekty: Diabelski Kamień w Rudniku i kamień Zimna Woda na górze Chełm.*¹⁵ Jest jeszcze jeden ciekawy szczegół – otóż niektóre wersje legendy o diable i klasztorze szczyrzyckim mówią, że diabelski atak został przeprowadzony w biały dzień i tylko uderzenie w dzwony na Anioł Pański pokrzyżowało niecne plany piekielnemu bombardierowi…! 

I wreszcie ostatnia już uwaga – otóż istnieje potwierdzony fakt obserwacji dyskoidalnego NOL-a zmierzającego w kierunku… Diablego Kamienia! Czy to jest tylko przypadek? – być może. Ale nie jestem tego taki pewny. Związek pomiędzy centrami starych kultur (w tym przypadku kultury Celtów), diabelskimi kamieniami tworzącymi siatkę na powierzchni naszego kraju, a ufozjawiskiem zda się być bezspornie udowodniony, co potwierdzają badania ufologów i radiestetów. Mamy na naszej ziemi wielką, prehistoryczną, kamienną zagadkę, której rozwiązanie – jak mniemam – jest dla nas żywotnym problemem i jak twierdzi Zofia „Eleonora” Piepiórka: …stanowić odpowiedź na pytanie o nasze pochodzenie, dziedzictwo i przyszłość naszego kraju i narodu… - być może właśnie tak jest. 

Ale to już temat na inny artykuł.

Sprostowanie i uzupełnienie

Już po zakończeniu artykułu pt. „Tropami diabła” dokonałem weryfikacji lokalizacji wychodni piaskowcowych na opisywanym terenie i okazało się, że Kamień Grzyb znajduje się nie na podanym przeze mnie miejscu: N 49°50’ – E 020°12’, a nieco na północ od Kamieni Brodzińskiego – na N 49°53’ – E 020°28’. Ten błąd spowodowała mapa krajoznawcza „Małopolska Zachodnia Karpaty Zachodnie” skala 1 : 300.000, Warszawa – Wrocław 1994, nr katalogowy 27-059-01, na której się nieopatrznie oparłem opracowując ten materiał, a zatem mea culpa. 

Tyle tytułem sprostowania, a teraz uzupełnienia. 

W dniu 14.VI.1998 roku wybrałem się wraz z żoną do Sieprawia w celu odnalezienia tajemniczego głazu (a właściwie wychodni) zwanego Kopytkiem. Dzięki pomocy udzielonej nam przez Panie – Michalinę Dyrda i Aretę Królówną szybko dotarliśmy do Kopytka i stwierdziliśmy, że jest to potężna wychodnia piaskowca ciężkowickiego pokryta glifami pochodzącymi z XIX i XX wieku. znajduje się tam owo tajemnicze „kopytko” – odcisk czy wgłębienie przypominające odcisk końskiego kopyta. Miejscowa legenda mówi, że odcisk ten powstał, kiedy do Polski przybyła św. Jadwiga Andegawenka, późniejsza żona króla polskiego Władysława II Jagiełły, co miało mieć miejsce w 1384 lub 1386 roku i przejeżdżała w drodze do Krakowa. Jej koń wspiął się na głaz i zostawił w nim odcisk swego kopyta na wiecznej rzeczy pamiątkę, bo św. Jadwiga ujrzała stamtąd mury ówczesnej stolicy Polski.

Inna legenda łączy ten odcisk z koniem innej królowej – Bony Sforza d’Aragona, żony króla Zygmunta I Starego, która jadąc do Polski w kwietniu 1518 roku także miała przejechać przez Siepraw. Tak czy owak, musiał to być raczej mikry koń, skoro odcisk jego kopyta niemal całkiem zakrywa dziewczęca dłoń… 

Siepraw ma także swój spalony kościół, co upodabnia go do podgórskich miejscowości w rodzaju wspomnianych już Olszówki czy Niedźwiedzia albo Piątkowej Góry k./Rabki. Wieść niesie, że w przypadku Sieprawia było to zbrodnicze podpalenie, ale nikomu niczego nie udowodniono, zatem wpisuję to w schemat „płonących kościołów” drewnianych, choć był on murowany. I wracając jeszcze do budowli sakralnych, to należy tutaj wspomnieć, że jakieś 200 m od wychodni Kopytko znajduje się kapliczka z 1836 a. D. Niestety nie udało mi się dowiedzieć czegoś o jej ewentualnym powiązaniu z Kopytkiem. 

W lipcu 1998 roku powróciłem jeszcze do Diablego Kamienia w Smykalni k./Szczyrzyca, bowiem chciałem się przekonać, czy nie ma tam jakichś śladów kamiennych kul. Przyjechałem tam dwa razy: 19.VII.1998 roku wraz z białostockim ufologiem Jackiem Słomińskim i 28 lipca tegoż roku z krakowskim ufologiem Marcinem Mioduszewskim. O ile negatywy kuliste od strony wschodniej są doskonale widoczne, to my skupiliśmy naszą uwagę na ścianie zachodniej wychodni położonej vis-à-vis Pustelni. I znaleźliśmy! Były tam dwa negatywy kuliste o średnicy ok. pół metra! Niemal identyczne jak te, które widziałem w Javornikach! Czyżby zatem było to zjawisko naturalne? Nie sądzę, bo rzecz w tym, że Diabli Kamień był kiedyś miejscem kultu Druidów, więc kto wie czy kule te (a także negatywy kuliste) nie są właśnie jego śladami, które skrzętnie pomija „oficjalna” archeologia? A może – jak chce tego Zofia Piepiórka „Eleonora” – takie kule są artefaktami po poprzedzającej nas Supercywilizacji?*¹⁶ Wszak znaleziono je także nad morzem w okolicach Gdyni i jak twierdzi „Eleonora” – jeden z takich kulistych monolitów znajdował się na plaży w odległości ok. 1 km od miejsca, gdzie w dniu 21.I.1959 roku spadło UFO do basenu portu handlowego w Gdyni…![7]

I tu mała dygresja – nie dziwię się teraz temu, że NOL-e tak się interesują okolicami Gdyni. Jestem przekonany, że w okolicach tego miasta znajdował się cały podziemny kompleks przetwarzania i rafinowania rud uranu. Okazuje się bowiem, że także na północy Polski znajdują się złoża rud uranowych, niezbyt bogate, ale są! A gdzie? – a w okolicach Ełku, Bielska Podlaskiego, Pasłęka, i Piasków (d. Nowa Karczma) k./Krynicy Morskiej. Są to złoża egzogeniczne, niewielkie, ale zawsze.*¹⁷ To wiele wyjaśnia – jak nie wszystkie tajemnice Trójmiasta związane m.in. z V-7…*¹⁸

Wróćmy jeszcze raz w Beskid Wyspowy i Gorce. To właśnie z masywu Lubogoszczy zwaliła się trąba powietrzna na Niedźwiedź i okolicę kilka lat temu. A i teraz z jej stoków schodzą ciężkie deszczowe chmury z piorunami i deszczem, które kilkakrotnie w czasie lata 1998 roku spowodowały lokalne powodzie poprzez zrzuty kilkunastu litrów wody na metr kwadratowy w ciągu dwóch godzin! Nie dziwię się że NOL-e i ich Pasażerowie są tutaj tak aktywni, bowiem każda powódź jest klęską ekologiczną, a te z kolei interesują Obcych, czego dowodzą obserwacje ekologów.*¹⁹ Osobiście wydaje mi się, że badania kamieni, wychodni czy kamiennych kręgów u nas w Polsce i za granicą może dać nam klucz do zrozumienia tajemnic naszej Przeszłości i ufozjawiska…

Ale do tego musimy jeszcze doróść.

 *

Przypisy

* - Źródła: Tablica informacyjna przy kaplicy rzymsko-katolickiej p.w. św. Sebastiana w Niedźwiedziu oraz „Gazeta Krakowska” z 6.VI.1992.

** - „Gazeta Krakowska” z 31.VIII.1996.

*** - „Gazeta Krakowska” z 31.VIII.1996 oraz „Nieznany Świat” nr 7/1997, ss. 52-55.

**** - Wł. Krygowski – „Gorce – Przewodnik”, Warszawa 1974; Wł. Krygowski – „Beskidy – Beskid Wyspowy, Sądecki i Makowski (cz. zachodnia)”, Warszawa 1974; A. Matuszczyk, E. Trybowska – „Rabka i okolice”, Rabka 1996; S. Figiel, J. Swajdo – „Beskidy 3”, Bielsko-Biała 1998; - Beskid Wyspowy – mapa 1 : 125.000 wg Wł. Krygowskiego, Warszawa 1974; - Beskid Wyspowy – mapa 1 : 75.000 wg A. Matuszczyka, Warszawa – Wrocław 1994; A. Czarnecka, Z. Kruczek, St. Rypuszyński – „Województwo nowosądeckie”, Kraków 1988; - „1948 – 1998 – wydanie pamiątkowe z okazji Jubileuszu 50-lecia istnienia OSP w Olszówce oraz wręczenia jednostce sztandaru” broszura okolicznościowa, Olszówka, 25.V.1998.

***** - R. Leśniakiewicz – „Tajemnica lotu LO-165 rozwiązana?” w „Czas UFO” nr 4/1998

*⁶ – K. Strauchmann – „Zdarzenie w przestworzach” w „Nasze Strony” nr 41/1997; R. Leśniakiewicz – „Nie tylko «Pirat»” w „Nasze Strony” nr 41/1997

*⁷ – Wł. Krygowski – „Gorce…”, ibidem s. 132

*⁸ – A. Matuszczyk, E. Trybowska – ibidem s. 118; S. Figiel, J. Swajdo – ibidem s. 90

*⁹ – A. Matuszczyk, E. Trybowska – ibidem s. 110

*¹⁰ – K. Strauchmann – list z dn. 5.XII.1997

*¹¹ – Na nasz apel zamieszczony w tygodniku „Nasze Strony” w czerwcu 1997 roku nie odpowiedział nikt, jednakże dzięki niemu zgłoszono nam kilka obserwacji UFO.

*¹² – Wszystkie informacje z Archiwum CBZA – obecnie w pracy R. Leśniakiewicz – „Projekt Tatry”, Kraków 2002

*¹³ – Wszystkie te częstotliwości kanałów TV podałem po to, by Czytelnik uświadomił sobie jak wielką część elektrosmogu spowijającego naszą planetę stanowi właśnie łączność TV na pasmach H-VHF, L-VHF i UHF oraz telefonia GSM. Być może obecność tego elektrosmogu jest jednym z czynników zakłócających równowagę biosfery Ziemi, co z kolei zwabia do nas NOL-e i ich Załogantów?

*¹⁴ – Zob. także J. Pająk – „Badania osób z nieuświadomionymi przeżyciami”, Dunedin (NZ) 1997 – maszynopis

*¹⁵ – Historię kamienia Zimna Woda opisałem na łamach „Czasu UFO” nr 2/1997 ss. 35-43

*¹⁶ – Zofia „Eleonora” Piepiórka – Referat na IV Ogólnopolski Kongres Ufologiczny Gdynia’98 – wygłoszony w dniu 28.VI.1998 roku oraz list z dnia 21.VII.1998 roku

*¹⁷ – Marcin Mioduszewski – „Występowanie pierwiastków radioaktywnych na terenie Polski”, skrypt, Kraków 1998

*¹⁸ – R. Leśniakiewicz – Referat na IV Ogólnopolski Kongres Ufologiczny Gdynia’98, wygłoszony w dniu 27.VI.1998 roku oraz dr Miloš Jesenský & Robert K. F. Leśniakiewicz – „Wunderland – pozaziemskie technologie Trzeciej Rzeszy”, Warszawa 2001

*¹⁹ – R. Leśniakiewicz – Referat na V Środkowoeuropejski Kongres Ufologiczny Koszyce’97 wygłoszony w dniu 29.XI.1997 roku oraz Referat na Sympozjum „Ufologia i ekologia” pt. „Ufologiczny aspekt ekologii w Polsce” wygłoszony w dniu 11.IX.1998 roku w Samarze, Rosja przez dr Władimira Tjurin-Awinskiego.

                              

---

[1] Zob. „Katastrofy lotnicze w Beskidach i Tatrach” - http://wszechocean.blogspot.com/2017/05/katastrofy-lotnicze-w-beskidach-i.html.

[2] Historyczna – z czasów C.K. Monarchii Austrowęgierskiej - nazwa linii kolejowej ze słowackiej Czadcy do ukraińskiego Stryja i Czerniowiec.

[3] Zob. także - http://wszechocean.blogspot.com/2017/03/przypadek-nl-kasina-maa-19700810.html.

[4] Te rozważania mają już tylko wartość historyczną, bowiem kilka lat temu zmieniono sygnał TV z analogowego na cyfrowy i tego rodzaju problemy praktycznie się skończyły. Poza tym bardzo popularną u nas jest telewizja satelitarna, w której przerwy w odbiorze czy zakłócenia zdarzają się bardzo rzadko – tym niemniej się zdarzają, ale ich pochodzenie ma swe źródła w kosmosie…

[5] Kamienne kule jednak znaleziono także w Polsce i to w okolicach Suchej Beskidzkiej, nieopodal Targoszowa, w korycie potoku Targoszówka – zob. http://wszechocean.blogspot.com/2016/10/kamienne-kule-we-fliszu-karpackim-w.html i http://wszechocean.blogspot.com/2015/07/kamienne-kule-w-polsce.html. 

[6] W 1998 roku na ten temat powstał dwuodcinkowy program TVN z cyklu „Nie do wiary”, w którym Diabli Kamień powiązano z tzw. „siecią Wilka” i UFO.

[7] Opisałem to dokładnie w pracach „UFO i Kosmos” i UFO i Czas”, gdzie zamieściłem także hipotezy wyjaśniające ten tajemniczy incydent.