Albert Rosales
Lokalizacja: Cussac
Cantal, Francja
Data: 29.VIII.1967
Godzina: 10:30
CET
Opis
incydentu:
Francois
(13
l.) i Anne-Marie Delpeuch opiekowali
się bydłem w gospodarstwie swoich rodziców, kiedy zauważyli, że bydło wydawało
się zaniepokojone i przemieszczało się na jedną stronę pola, a następnie na
drugą. Zaganiając krowy, Francois zobaczył czworo dzieci za żywopłotem
oddalonym o 40 metrów, w kierunku, z którego przybyło bydło. Stojąc na stosie
kamieni, zobaczył sylwetki czterech istot na tle boleśnie olśniewającej dużej
kuli, częściowo ukrytej za żywopłotem. Jedna z istot badała glebę, a druga
trzymająca coś, w czym odbijało się słońce, machała rękami. Wciąż myśląc, że to
dzieci, Francois zawołał je, po czym jedno ze stworzeń wzbiło się pionowo i
zanurzyło głową w kulę, drugie i trzecie zrobiły to samo. Czwarty wzniósł się w
powietrze, ale potem ponownie zanurkował w stronę „lustra”, po czym zanurzył
się w kulę, która wzniosła się już spiralnie na wysokość 15 metrów. Gdy obiekt
uniósł się w górę, światło wzrosło i wydało cichy, ostry, gwiżdżący dźwięk
zmieszany z szmerem, który dzieci mogły porównać jedynie do niewyczuwanego
wiatru.
W miarę jak obiekt zataczał
kolejne kręgi, światło stawało się coraz intensywniejsze, a dźwięk ucichł.
Następnie kula przeniosła się z dużą prędkością na północny wschód. Po okolicy
zaczął unosić się zapach siarki, bydło zaczęło się niepokoić, a pies próbował gonić
obiekt. Dzieci były zbyt zajęte bydłem, żeby zobaczyć, jak obiekt znika. Jak
najszybciej odesłali bydło i przestraszeni i płacząc pobiegli do domu. Dźwięk
usłyszał pan Delecher, policjant wiejski, który udał się na miejsce i również
zauważył siarkowy zapach. Potem przez jakiś czas oczy Francois były załzawione
i zaczerwienione.
Opisali obiekt jako niczym nie
wyróżniającą się kulę o średnicy 2 m. Anne-Marie, ale nie Francois, widziała
podwozie i 3-4 cienkie nogi zakończone podkładkami o średnicy 10 cm, które po
prostu zniknęły, gdy obiekt wystartował. Istoty miały od 1 do 1,2 m wzrostu,
miały jedwabiste, nienaturalnie długie i cienkie ramiona, a ich nogi były
krótkie i cienkie, a stopy były błoniaste. Ich głowy były proporcjonalne, ale
ich czaszki i podbródki były niezwykle spiczaste, a po bokach twarzy i pod
brodą mieli kępki włosów.
Humcat 1967-88
Źródło: Joel Mesnard i Claude Pavy dla GEPA,
Phenomenes Spatiaux, czerwiec 1968.
Typ: B
Przekład z angielskiego: ©R.K.Fr. Sas - Leśniakiewicz
