Mumia na „Titaniku”

Sala egipska w British Museum

W związku z wzrastającym zainteresowaniem historią zatonięcia RMS Titanic, stara opowieść o przekleństwie mumii będzie tu przypomniana. Zgodnie z jedną wersją, pewien staroegipski faraon był szmuglowany do Ameryki przez pozbawionego skrupułów handlarza dziełami sztuki. Zamierzał on sprzedać ów sarkofag znanemu muzeum w Nowym Jorku za 500.000 USD, a następnie podzielić się łupem z hienami cmentarnymi, które splądrowały grób królewski tego faraona.

Wydaje się, że bóg Anubis nie był z tego zadowolony i wydaje się, że bogowie Egiptu nie życzyli sobie, by ich ziemskie pozostałości były sprzedawane nawet za najwyższe ceny. Tak wiec bóg Anubis zatopił Titanika, zaś mumia powędrowała na dno oceanu, by znaleźć tam miejsce wiecznego spoczynku.

W innych historiach, mumia nie jest królewską, ale należała do kapłanki lub księżniczki (jedno nie wyklucza drugiego – przyp. tłum.) Amen-Ra. Jeszcze w innych historiach mumia została uratowana w łodzi ratunkowej i przybyła do Nowego Jorku, a kto podróżował obok niej oczywiście został w jakiś sposób poszkodowany przez jej przekleństwo. Jedna z wersji mówi o tym, że próbowano zorganizować powrót mumii do Egiptu na pokładzie statku SS Empress of Ireland, który zatonął, więc dokonano drugiej próby na pokładzie SS Lusitania, którą storpedowali Niemcy.

Klątwa królowej Haczepsut

Philipp Vandenberg pisał o klątwie[1] w swej książce pt. „The Curse of The Pharaohs” (1973) na s. 16:

Na pokładzie RMS Titanic było 2200 pasażerów, 40 ton ziemniaków, 12.000 butelek wody mineralnej, 7000 saszetek kawy, 35.000 jajek – i egipska mumia, którą lord Canterville transportował z Anglii do Nowego Jorku.

Mumia ta była doskonale zachowanym ciałem prorokini, która cieszyła się wielką estymą w czasach rządów faraona Amenhotepa IV – faraona-heretyka, który zmienił swe imię na Ichnaton/Echneaton.jej grób znaleziono w Tell-el-Amarna. Była tam zbudowana dla niej mała świątynia zwana „Świątynią Oczu”.

Ta żeńska mumia została wyposażona w zwyczajne amulety i artefakty. Amulet z inskrypcją Obudzenia z nieprzytomności w której śpicie i patrzy wam w oczy triumfując, kiedy wszystko co zrobiono przeciwko niej pozostanie za jej głową. Czyż nie jest to wskazówką, że szczątki prorokini podlegały szczególnej ochronie?

Mumie umieszczono w drewnianej pace i ze względu na jej wartość nie została ona umieszczona w ładowni Titanika, ale w pomieszczeniu za mostkiem kapitańskim. Wielu uczonych, którzy pracowało z mumiami wykazuje oczywiste objawy umysłowej dezorganizacji. Czy kapitan Smith także spojrzał w te fatalnie promieniujące oczy mumii? Czy mógł być także ofiarą klątwy?

Charles Pellegrino dodaje więcej szczegółów tego wydarzenia w „Unearthing Atlantis” (1991), ss. 298-299:

Mówi się, że w roku 1910, brytyjski egiptolog Douglass Murray był jednym z tych, którzy odczuli skutki klątwy królowej Haczepsut. Pewien amerykański łowca skarbów zbliżył się do niego w Kairze oferując na sprzedaż jedną część z wielowarstwowej trumny mumii królowej Haczepsut. Amerykanin ten zmarł zanim zdążył zrealizować czek od Murray’a. W trzy dni później broń eksplodowała Murray’owi w prawej ręce odrywając mu jej część. Wdała się gangrena i trzeba było odjąć przedramię do łokcia. Jadąc do Anglii wraz z sarkofagiem, otrzymał on depeszę o tym, ze dwóch jego najbliższych przyjaciół i dwóch służących nagle zmarło. Tuż po przyjeździe do Anglii poczuł moc przesądu i dał artefakt na przechowanie swej dziewczynie, z którą zamierzał się zaręczyć. Dziewczyna wkrótce zmarła na wyniszczającą chorobę. Później zmarła jej matka. Jej adwokat przekazał artefakt z powrotem Murray’owi, który szybko przekazał go British Museum.  British Museum miało nadmiar sarkofagów, tak więc postanowiono wymienić go na kości dinozaurów z Montany, które znajdowały się w Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku. Zanim sporządzono umowę, dyrektor Działu Egipskiego i fotograf z British Museum zmarli. Królowa Haczepsut zaczęła tracić swój powab. Kuratorzy muzealni załadowali go do paki i wyprawili na pierwszy lepszy statek . i w dniu 10.IV.1912 roku statek wypłynął z Southampton do Nowego Jorku. Haczepsut popłynęła do Ameryki na pokładzie RMS Titanic…

William Thomas Stead

W. S. Stead

Niektóre źródła mówią, że ta legenda pochodzi z prasy i jej wydań z dni poprzedzających tragedię – oczywiście ukazała się w gazetach w tym czasie. A może zostało to wymyślone już na deskach pokładu Titanika? Jeden z pasażerów statku, William Thomas Stead był nie tylko dziennikarzem, ale także wyznawcą mistycyzmu i spirytualizmu oraz bywalcem u znanych mediów. Przed podróżą, Stead został ostrzeżony przez swego przyjaciela spirytystę, niejakiego pana Penny, by nie wypływał na ocean, bo jego statek zatonie. Stead przekazał tą informację kilku przyjaciołom po obiedzie, w czasie trzeciego wieczoru podróży – tj. w dniu 12 kwietnia, i okrasił tą historię wcześniejszym opowiadaniem o klątwie mumii związanej ze „skrzynią mumii” wystawionej w British Museum (i aktualnie trzymanej w tym muzeum jako eksponat nr 22542.

Mumia królowej Haczepsut

Eksponat #22542

Po zatonięciu Titanika (Stead zginął w katastrofie), kilku z ocalałych słuchaczy będących przy stole Steada, powtórzyło tą opowieść, która została przekręcona i dopasowana do sytuacji. W ten sposób właśnie narodziła się melodramatyczna legenda o przeklętej mumii, nie o wieku trumny, która pokutuje do dnia dzisiejszego. Pobieżna weryfikacja faktów nie przyniesie żadnych rezultatów. Żadnej mumii nie było na pokładzie Titanika!

Ta tzw. przeklęta „skrzynia mumii” czy aktualnie drewniana „deska mumii” czy wewnętrzna pokrywa trumny (oznaczona jako EA 22542) znajduje się w Sali 62 British Museum. Pokrywa ta jest z Teb i sadząc po kształcie i stylu dekoracji jest datowana na przełom XXI i XXII Dynastii. Niektóre z publikacji British Museum opisuje wieko jako należące do „kapłanki Amen-Ra” bazujących na założeniu, że kobieta tej rangi mogłaby być zatrudniona w świątyni tego właśnie boga [Amona Ra]. Dzięki donacji pani Warwick Hunt z Holland Park w Londynie, (w imieniu pana Arthura F. Wheleera) w lipcu 1889 roku, została ona wystawiona w muzeum w roku następnym. Mumia została zapakowana do skrzyni w czasie I i II Wojny Światowej ale – poza krótkim wyjazdem do Australii w 1990 roku – nie opuszczała ona muzeum. Wciąż opowiadane są historie o przekleństwie mumii, pomimo faktu, że nie ma na to żadnego dowodu.                 

Źródło - http://www.catchpenny.org/titanic.html

Przekład z j. angielskiego – Robert K. Leśniakiewicz ©


Komentarze z KKK


Witam

Titanic i tak by się rozpadł .....z mumią czy bez , z górą czy bez góry.......ktoś dał d...y w konstrukcji  mówiąc najprościej ..... ilość węgla jaka była w zawartości stali była gwoździem do trumny tego kolosa .......ktoś zaoszczędził i po pierwsze dał poszycie zdecydowanie za cienkie jeśli chodzi o grubość blachy i o zbyt dużej zawartości węgla o ile pamiętam .....jak  na taką jednostkę. 
Im większa zawartość węgla, a w konsekwencji udział twardego i kruchego cementytu , tym większa twardość stali.
Twardość ,ale nie plastyczność !.....i to go załatwiło  w pierwszym rejsie ......prawdopodobnie bliźniacze jednostki Titanica po tym dramacie wzmocniono , ale raczej według nieoficjalnych źródeł....... biorąc pod uwagę rozmiar dramatu celowo kreowany legendy aby ukryć najprostszą - ludzką chciwość ........nie będę pisał dalej co mam na myśli .....


Pozdrawiam! - Artur Pieprzyk

---

[1] P. Vandenberg jest autorem innej książki o klątwie – chodzi o „Das Flucht der Copernicus” w której to powieści przedstawia klątwę, jaką rzucił Mikołaj Kopernik na jedno ze swych odkryć. Jaka szkoda, że książka ta nie ukazała się dotąd w języku polskim…