Dziś
jest 79 –letnią staruszką ale przeszła lifting i operacje plastyczne i wygląda
jak 50-tka
Mój kalendarz - 79 lat
temu 20 grudnia 1938 roku oddano do użytku najpopularniejszą w Polsce kolej linowo-terenową
- na Gubałówkę. Zbudowana została na zlecenie Ligi Popierania Turystyki. Budowę
rozpoczęto w lipcu, a uruchomiono 20 grudnia 1938, po zaledwie 168 dniach
budowy.
Pomysłodawcą i inicjatorem
budowy był inż. Aleksander Bobkowski
– ówczesny wiceminister komunikacji, który wcześniej doprowadził do otwarcia
pierwszej kolei górskiej – na Kasprowy Wierch i linowo-terenowej – na Górę
Parkową. Prace prowadziła firma „Linkolkasprowy”.
Motywacją do podjęcia
budowy, były przygotowania do Narciarskich Mistrzostw Świata FIS, w Zakopanem.
Dzięki uruchomieniu kolei, wszystkie konkurencje biegowe rozegrały się właśnie
w Paśmie Gubałowskim.
Po 168 dniach na szczyt
Gubałówki regularnie jeździły dwa wagoniki poruszające się po jednym torze z
mijanką mniej więcej w połowie drogi. Trasę długości 1338 m pokonywały w ok. 5
minut. Koszt inwestycji przekroczył 1.254.000 ówczesnych złotych. Ostatnią
całkowitą modernizację zakończono 15 grudnia 2001. Nowoczesne wagony z
przeszklonym dachem umożliwiają podczas przejazdu oglądanie panoramy Tatr.
Producentem pierwszych
wagonów był Von Roll Berno ze Szwajcarii, natomiast obecnie eksploatowanych
Garaventa i Mostostal Czechowice Tabor kolei sprzed modernizacji w 2001 został
wykorzystany do adaptacji dawnego wyciągu szybowcowego i budowę kolei
linowo-terenowej „Żar” z Międzybrodzia Żywieckiego. Prezentuje się po
przemalowaniu pięknie.
Koleje linowo-terenowe są
jednym z najlepszych środków transportu do pokonania dużych różnic wysokości na
niewielkiej długości. Stąd, tego typu rozwiązania spotkać można przede
wszystkim w górach, a także w miastach położonych na wzgórzach. W Polsce, poza
Zakopanem, takie kolejki funkcjonują jeszcze w Krynicy na Górze Parkowej oraz w
Międzybrodziu Żywieckim na Górze Żar. Jeśli chodzi o miasta, to linowe koleje
terenowe można spotkać chociażby w Pradze czy w Budapeszcie.
Opracował – Stanisław Bednarz
