Andrzej Kotowiecki
Anomalia grawitacyjna Wilkes Land
(Ziemia Wilkesa), została po raz pierwszy odnotowana w latach 1959-60. Znajduje
się w północnej części Ziemi Wiktorii w sektorze Oceanu Spokojnego we
Wschodniej Antarktydzie, 1400 km na zachód od Morza Rossa i wyśrodkowana na S
70°00’- E 140°00’. Pierwotnie została opisana na podstawie naziemnych badań
sejsmicznych i grawitacyjnych i oszacowana wówczas na średnicę 243 km. Te
oryginalne dane są teraz uzupełniane danymi z badań radiodźwiękowych w
powietrzu, badań grawitacyjnych, badań magnetycznych w powietrzu i zdalnego
satelity. Te nowe dane pozwalają nam rozszerzyć oryginalne dane i ujawnić, że
struktura ma średnicę około 510 km. Towarzyszą tej anomalii strumienie lodowe i
chaotycznie zaburzony obszar lądolodu, który ma subglacjalną rzeźbę
topograficzną ≥1500 m i wykazuje ujemną anomalię grawitacji swobodnego
powietrza związaną z większą centralną dodatnią anomalią grawitacji w powietrzu
swobodnym. Cecha ta została opisana jako struktura wulkaniczna, intruzja
magmowa, starożytny diapir magmowy, subglacjalny basen sedymentacyjny,
lodowcowo zerodowana dolina subglacjalna, obiekt tektoniczny i krater po
uderzeniu meteorytu. Naukowcy ponownie badają ten obiekt na podstawie tych
danych zbiorczych, kładąc nacisk na znaki, wielkości i wzorce anomalii
grawitacyjnych w powietrzu, wielkości i wzorce sygnatury magnetycznej oraz
wielkość, kształt, wymiary i morfologię struktury. Ten rozszerzony pogląd
znacznie wzbogaca oryginalny opis dostarczony w momencie odkrycia i sugeruje
kilka wyjaśnień pochodzenia anomalii w Ziemi Wilkesa. Jednak znaczenie tej
cechy polega nie tylko na określeniu jej pochodzenia, ale także na fakcie, że
ta część basenu podlodowcowego Wilkes jest jedną z najważniejszych regionalnych
geoid ujemnych i związanych z nią anomalii grawitacyjnych na kontynencie
antarktycznym. Należy pamiętać, że od momentu odkrycia Antarktydy do dziś ta
część naszej planety pozostaje prawdziwą tajemnicą. Nawet dzisiaj pod kilometrami
lodu kryje się wiele tajemnic, o których ludzkość nic nie wie. Za najciekawszą
właśnie zagadkę uważa się obecnie tę anomalię grawitacyjną, która znajduje się
w rejonie Ziemi Wilkesa. Kiedy satelita NASA przeleciał nad tym obszarem w 2002
roku, zarejestrował dziwny impuls. Pochodził z przestrzeni pod lodem, której
średnica wynosiła około 500 kilometrów. Grupa naukowa kierowana przez profesora
Ralpha von Frese w 2006 roku
stwierdziła, że znalazła ogromny krater. Zawierał niezrozumiałą gęstą masę,
której szerokość wynosiła około 300 kilometrów. W tym przypadku masa weszła
głęboko w krater na prawie 850 metrów. Niektórzy eksperci sugerują, że wewnątrz
krateru może chować się metalowy przedmiot. Naukowcy uważają, że pod
kilometrami lodu na Antarktydzie znajdują się pozostałości gigantycznej
asteroidy. Ale jednocześnie pozostaje tajemnicą, w jaki sposób Ziemia pozostała
nienaruszona po zderzeniu z tak niewiarygodnie dużym obiektem. Naukowcy
uważają, że pod lodem Antarktydy kryje się ogromny obiekt, który może zmienić
nasze rozumienie historii. Niektórzy badacze uważają, że to pozostałości
naprawdę masywnej asteroidy, ponad dwukrotnie większej niż kosmiczna skała
Chicxulub, która zniszczyła dinozaury. Jeśli to wyjaśnienie jest prawdziwe,
może to oznaczać, że ta zabójcza asteroida spowodowała wyginięcie
permsko-triasowe, które zabiło 96 procent ziemskich stworzeń morskich i do 70
procent organizmów kręgowców żyjących na lądzie. Specjalny zespół naukowców
stwierdził też, że od kilkudziesięciu lat donoszono o anomalnych sygnałach
grawitacyjnych w powietrzu na kontynencie Antarktydy i wokół niego. Najnowsza
badania Antarktyczne pola grawitacyjnego z połaci zaśnieżonych w tych polach i
wspierające dane z satelitów krążących wokół Ziemi ujawniają odrębne regiony
obu ujemne i dodatnie anomalie grawitacyjne na wolnym powietrzu. Dane z tych
obserwacji umożliwiły naukowcom skonstruowanie anomalii grawitacyjnej w wolnym
powietrzu mapy Antarktydy. Ujemne anomalie grawitacyjne w powietrzu występują
głównie na kontynencie antarktycznym, w szczególności w Ziemi Wilkesa, Sektory
Morza Rossa, środkowego kontynentalnego i Morza Weddella. Stwierdzono, że
dodatnie anomalie grawitacyjne w powietrzu występują głównie w sektorach
przybrzeżnych okołokontynentalnych. Chociaż każdy z tych obszarów anomalii
zapewnia doskonałe możliwości do dalszych badań, w tym do identyfikacji
przyczyn ujemnych i dodatnich anomalii grawitacyjnych na wolnym powietrzu,
szczególną uwagę zwraca się na ujemną anomalię grawitacyjną na wolnym powietrzu
tereny kontynentu właściwego. Zidentyfikowano trzy potencjalne źródła ujemnych
anomalii grawitacyjnych w powietrzu: płaszcz, litosferę i skorupę. Badanie
zmian gęstości indukowanych termicznie w płaszczu na podstawie tomografii
sejsmicznej oraz analiza związanych z płaszczem.
Wiadomym jest też, że głęboko pod
lodowcami Antarktydy są rzeki słodkiej wody a ostatnio na głębokości 500 metrów
od lodem naukowcy odkryli żyjące skorupiaki. To wszystko sugeruje również, że
życie może przybierać różne formy i przetrwać w niewyobrażalnych warunkach nie
tylko na naszej Ziemi.
Chociaż naukowcy nie otrzymali
żadnych dokładnych informacji o dziwnym obiekcie, teoretycy spiskowi oferują
swoje wersje. Wielu jest przekonanych, że w rejonie Ziemi Wilkesa rozbił się
ogromny statek kosmiczny obcych. Inni uważają, że bazę zbudowali w tym miejscu
kosmici. Mogę również do tego jeszcze dorzucić swoje trzy grosze, że była to
Atlantyda lub Baza Anunaków czy też jest to wejście do pustego wnętrza Ziemi ☺ .
Ale jest jeszcze inna bardzo
ważna wiadomość do tej tajemnicy. Otóż, w 1946 roku sekretarz marynarki James Forrestal mianował adm. Byrda oficerem odpowiedzialnym za
projekt Antarctic Developments Project. Czwarta ekspedycja antarktyczna Byrda
nosiła kryptonim Operation Highjump.
Była to największa do tej pory ekspedycja antarktyczna, która miała trwać 6–8
miesięcy. Wyprawę wspierały duże siły morskie (oznaczone Task Force 68),
dowodzone przez kontradmirała Richarda
H. Cruzena. Użyto trzynastu okrętów wsparcia Marynarki Wojennej USA (oprócz
flagowego USS Mount Olympus i lotniskowca USS Philippine Sea), sześciu
śmigłowców, sześciu łodzi motorowych, dwóch wodnosamolotów i 15 innych
samolotów. Łączna liczba zaangażowanych pracowników wyniosła ponad 4000 osób.
Armada dotarła do Morza Rossa 31 grudnia 1946 roku i przeprowadziła badania
powietrzne obszaru o połowę mniejszego od Stanów Zjednoczonych, rejestrując 10
nowych pasm górskich. Głównym obszarem objętym badaniem była wschodnia linia
brzegowa Antarktydy od 150° na wschód do południka Greenwich. Właśnie ten
obszar, gdzie występuje anomalia. Operacja Highjump
operowała nawet w Oazie Bungera.
Pierwszym człowiekiem, który wylądował w niej (na tafli jednego z
jezior) był pilot David Bunger, na
którego cześć nazwano oazę. W 1956 roku odwiedziła ją wyprawa sowiecka z
niedalekiej (~350 km) stacji Mirnyj, która założyła tam sezonową
bazę Oazis.
W styczniu 1959 roku została ona oddana Polsce i przemianowana na stację im. A.B.
Dobrowolskiego, ale ze względu na trudny dostęp była wykorzystywana
tylko sporadycznie. W lecie 1985/86 Australijczycy założyli stację Edgeworth
David kilka kilometrów na zachód od stacji Dobrowolskiego. Rosjanie
mają tam również stację sezonową Oasis 2. Po 42-letniej nieobecności
Polacy wrócili w tym roku do Stacji Dobrowolskiego. Była to IV Wyprawa
Geofizyczna.
Warto przy okazji wspomnieć
jeszcze o jednym polskim wątku. Otóż w
roku 1925 Jan Nagórski, - Polak
który pierwszy latał nad Arktyką, otrzymał list od amerykańskiego badacza
polarnego Richarda Byrda, który wybierał się właśnie na podbój Bieguna
Północnego. List był zaadresowany do magistratu miasta stołecznego Warszawy do
działu ewidencji ludności. List ten Jan Nagórski otrzymał z opóźnieniem.
Zawierał on prośbę o informacje, o dane i warunki meteorologiczne w Arktyce. Z
listu wynikało, że przygotowania była bardzo sumienne i drobiazgowo przez Byrda
wyprawa. Wkrótce też, bo w 1926 roku samolot Byrda przeleciał nad Biegunem Północnym
W trakcie amerykańskiej operacji
Admirał Byrd udzielił wywiadu Lee van
Atta z International News Service na pokładzie okrętu dowodzenia ekspedycji
USS Mount
Olympus, w którym omówił wnioski wyciągnięte z operacji. Wywiad ukazał
się w dniu 5 marca 1947roku w wydaniu chilijskiej gazety „El Mercurio” w którym
można było przeczytać m.in:
Admirał Richard E. Byrd ostrzegł dziś, że Stany Zjednoczone
powinny przyjąć środki ochrony przed możliwością inwazji na kraj przez wrogie
samoloty nadlatujące z regionów polarnych. Admirał wyjaśnił, że nikogo nie
straszył, ale okrutna rzeczywistość jest taka, że w przypadku nowej wojny Stany
Zjednoczone mogą zostać zaatakowane przez samoloty przelatujące nad jednym lub
dwoma biegunami. To oświadczenie zostało złożone jako część podsumowania jego
własnych doświadczeń polarnych, w ekskluzywnym wywiadzie dla International News
Service. Mówiąc o niedawno zakończonej wyprawie, Byrd powiedział, że
najważniejszym rezultatem jego obserwacji i odkryć jest potencjalny wpływ, jaki
mają one na bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych. Fantastyczna szybkość, z jaką
kurczy się świat – przypomniał admirał – jest jedną z najważniejszych lekcji,
jakie wyciągnięto podczas jego ostatnich eksploracji Antarktyki. Muszę ostrzec
rodaków, że skończył się czas, kiedy mogliśmy schronić się w naszej izolacji i
liczyć na pewność, że odległości, oceany, bieguny są gwarantem bezpieczeństwa.
W 1948 roku Marynarka Wojenna Stanów
Zjednoczonych wyprodukowała film dokumentalny o operacji Highjump zatytułowany „The Secret Land”. Film pokazuje nagranie
akcji na żywo z operacji, wraz z kilkoma odtworzonymi scenami. Zdobył Oscara
dla najlepszego filmu dokumentalnego. W dniu 8 grudnia 1954 roku Byrd pojawił
się w programie telewizyjnym Longines Chronoscope. Udzielił wywiadu Larry’emu LeSueurowi i Kennethowi Crawfordowi na temat jego
antarktycznych podróży i stwierdził, że Antarktyda w przyszłości stanie się
najważniejszym miejscem na świecie dla nauki. W ramach wielonarodowej
współpracy na rzecz Międzynarodowego Roku Geofizycznego (IGY) 1957-58, Byrd
został mianowany oficerem odpowiedzialnym za operację Deep Freeze I marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych w latach
1955-56, która ustanowiła stałe bazy antarktyczne w McMurdo Sound w Zatoce
Wieloryba i biegun południowy. Była to ostatnia podróż Byrda na Antarktydę i
zapoczątkowała stałą obecność wojskową USA na Antarktydzie. Byrd spędził tylko
tydzień na Antarktydzie, a powrót do Stanów Zjednoczonych rozpoczął 3 lutego
1956 roku. Zimą 1947 roku admirał Richard E. Byrd rzekomo odbył tajną misję po
której twierdził, że widział wcześniej nieznaną krainę z lasami, a nawet
prehistorycznymi zwierzętami. Co jeszcze bardziej niesamowite, napotkał
latające dyski zaawansowanej technologicznie cywilizacji ukrytej głęboko w
pustej Ziemi. Ta niesamowita przygoda ujawnia się w pamiętniku Byrda, którego
brakowało przez wiele lat. Czy został zapieczętowany przez rząd USA w obawie
przed nawiedzonym przesłaniem przekazanym Byrdowi przez mieszkańców pustej
Ziemi? A może prawda jest jeszcze bardziej szokująca?
Teraz wiemy, że w czasie, o
którym mowa w zaginionym dzienniku Byrda, faktycznie był częścią misji
marynarki wojennej na Antarktydę, zwanej Operacją
Highjump. Ta misja mogła być ogromną operacją mającą na celu odkrycie
tajnej nazistowskiej twierdzy ukrytej na Antarktydzie… twierdzy, która rzekomo
miała związek z poszukiwaniami przez Hitlera
wejścia do pustej Ziemi. To jest tajemnica. Jaki jest sekret zaginionego
pamiętnika admirała Richarda E. Byrda? Czy ukrywanie przez Byrda poszukiwań
ostatnich pozostałości Trzeciej Rzeszy to rządowa dezinformacja? A może jest to
ostrzeżenie dla mieszkańców świata żyjących na powierzchni… „Zmień swoje
wojownicze sposoby, zanim będzie za późno”.
Zaginiony pamiętnik (Missing Diary) admirała Richarda E. Byrda to w
zasadzie (sic!!!!) szokujące ujawnienie tajemnicy Pustej Ziemi i możliwego
tajnego pochodzenia UFO, które zostało nazwane „Największym sekretem od czasu
projektu Manhattan”.
Cóż, już bez fantazjowania in
teorii spiskowych, czas i dalsze badania
pokażą co tak naprawdę powoduje te anomalie.
Zródła:
Under the ice of Antarctica, a mysterious
300-kilometer metal object is
hidden,https://flipboard.com/article/under-the-ice-of-antarctica-a-mysterious-300-kilometer-metal-object-is-hidden/f-1a14a58b7a%2Fanomalien.com – (dostęp 16-06-2022)
John G. Weihaupt, Alan Rice, and Frans G.
Van der Hoeven, Gravity anomalies of the Antarctic lithosphere, LITHOSPHERE; v.
2; no. 6; p. 454–461.,
https://watermark.silverchair.com/454.pdf?token=AQECAHi208BE49Ooan9kkhW_Ercy7Dm3ZL_9Cf3qfKAc485ysgAAApIwggKOBgkqhkiG9w0BBwagggJ_MIICewIBADCCAnQGCSqGSIb3DQEHATAeBglghkgBZQMEAS4wEQQM9iy393aLKAlsQYAPAgEQgIICRRbje1lhhP49M642JhIAEz1uilNHJUNWDWKdlkSvoZF3Xo6Zhs-m0Iw3BiwY8NB1F9KcqFk-_RLkFfWpF-m5suEEwv-_dzioTNABB0NKC8YdgBV6KXD5FPynH5OGjhiG-8nwS4YViWIxxigvijF91wGMuZbbK7Rp0dzrXzkdLMw8AA-fJqoaqtw75pzTOIXUyVZN8xz_p89qc95s7ELpUC0uEUhXsJCOAAUxTtOxuuXKRrGuR2nDdHgPZh7EbPVlg1zfD5e7KLMcAalxBtuP59MV0rMZkNBz_NNhNo_R7sdg9CKLMialAUeB5hIU0v5tz_xbWACrHOk_hfBV75c2JemqTQqgs0iSZs-Ioo8njS7HeO_Chqsle5K5U-oLMDW_eViY7SoPaWGo51AAsd9JDa66M3r5YyupE6DLgijC_OtLB6TR_TGxWsQ0hHZCQ8q4o8Y6MSjkgrp6kuSF0hr9CBMUsRg-SBK_CGPzOOLe19uD68FAK98fPwVSHFu0ozMYVloWabt7MHgJgfp91K4tE2a6O7HVPPZU2m_KSLcRFdzxZH3v0_HfUW204gzIkDDaa60ljRcxpeRiQMuDpYOPyBaDYzavP-FvYYwfPg_GSp16uFy7CeBWp1DMVV0Bn9reEoZHgLP1uQYe-hiADZl60htoRAWyjNt4-7FqH3CTR3K1XJPENqGl2EF6f8LA7DCLFVWifuFS1Pl19SpekbYZft_UxHYLinx4aYRVF5tId1BQjgYMLirIeVx4yaTrfDAQn6YODo9b – (dostęp 16-06-2022)
Tylko Nauka.pl, 300-kilometrowy metalowy
obiekt ukrywa się pod lodem Antarktydy
https://tylkonauka.pl/wiadomosc/300-kilometrowy-metalowy-obiekt-ukrywa-sie-pod-lodem-antarktydy-
0?fbclid=IwAR3VoZIhUgbWQvOyHpGZF8TFlcPe23bVT0mfaDEOPKr7hV5IRBPdZG1Xh2Y – (dostęp 16-06-2022)
John G. Weihaupt, Frans G. Van Der Hoeven,
Frederick B. Chambers, Claude Lorius, John W. Wyckoff, Devin Castendyk, The
Wilkes Land Anomaly revisited (Anomalia na Ziemi Wilkesa ponownie), Published
online by Cambridge University Press: 14
January 2015, Antarctic Science, Volume 27 Issue 3,
https://www.cambridge.org/core/journals/antarctic-science/article/abs/wilkes-land-anomaly-revisited/44DCA3FC303E6FF82CD3259AD41A2437#
( dostęp 16-06-2022, do artykułu jest dołączona pokażna lista materiałów
żródłowych) – (dostęp 16-06-2022)
Admiral Richard E. Byrd’s Missing Diary: A
Flight To The Land Beyond The North Pole Into The Hollow Earth (Paperback), A
Zontar Press Book, SBN: 9781548623180, ISBN-10: 1548623180
